Blog, Strona 15

Treść:

• Czym jest utrata apetytu?
• Jaka jest różnica między utratą apetytu a anoreksją?
• Jakie są objawy utraty apetytu?
• Jakie są najczęstsze przyczyny utraty apetytu?
• Jak leczy się utratę apetytu?
• Co mogę zrobić w domu, aby leczyć utratę apetytu?
• Jakie są skutki uboczne utraty apetytu?
• Jak można zapobiec utracie apetytu?
• Inne często zadawane pytania
• Podsumowanie

Utrata apetytu to objaw, który może mieć wiele przyczyn. Występuje, gdy nie odczuwasz głodu. Termin medyczny określający utratę apetytu to anoreksja. Termin ten różni się od zaburzenia odżywiania, jakim jest jadłowstręt psychiczny. Zidentyfikowanie i leczenie przyczyny utraty apetytu pomoże Ci poczuć się lepiej.

Czym jest utrata apetytu?

Utrata apetytu występuje, gdy nie odczuwasz głodu lub nie masz apetytu na jedzenie. Może to powodować

• Uczucie sytości.
• Nielubienie smaku, widoku lub zapachu jedzenia (niechęć do jedzenia).
• Niechęć do jedzenia z innymi.

Istnieje kilka możliwych przyczyn utraty apetytu. Może wystąpić nagle lub stopniowo przez długi czas. Utrata apetytu jest zwykle oznaką niepokoju, jeśli trwa dłużej niż tydzień.

Utracie apetytu mogą towarzyszyć inne objawy, takie jak

• Zmęczenie lub niski poziom energii.
• Nudności lub wymioty.
• Osłabienie mięśni.
• Zaparcia lub biegunka.
• Zmiany w wyglądzie skóry, włosów lub paznokci.

Jaka jest różnica między utratą apetytu a anoreksją?

Termin medyczny określający utratę apetytu to anoreksja. Utrata apetytu oznacza brak uczucia głodu. Anoreksja to nie to samo, co jadłowstręt psychiczny. Osoba, u której zdiagnozowano jadłowstręt psychiczny, może odczuwać głód, ale ograniczać spożycie pokarmu. W przypadku utraty apetytu (anoreksji) nie odczuwa się potrzeby jedzenia, ponieważ nie odczuwa się głodu.

Jakie są objawy utraty apetytu?

Objawy utraty apetytu mogą obejmować:

• Małe zainteresowanie jedzeniem lub jego brak.
• Niejedzenie ulubionych potraw.
• Pomijanie posiłków.
• Zmiany masy ciała.

Jakie są najczęstsze przyczyny utraty apetytu?

Istnieje kilka możliwych przyczyn utraty apetytu. Najczęstsze przyczyny to:

• Zmiany fizyczne w organizmie.
• Emocjonalne zmiany w zdrowiu psychicznym.
• Stan zdrowia leżący u podstaw choroby.
• Skutki uboczne przyjmowanych leków.

Fizyczne przyczyny utraty apetytu

Zmiany w organizmie mogą wpływać na zdolność odczuwania głodu i powodować utratę apetytu. Przyczyny te mogą obejmować

• Ból.
• Odwodnienie.
• Problemy z zębami lub ból zębów.
• Uraz.
• Utrata lub osłabienie smaku lub węchu.
• Powrót do zdrowia po zabiegu chirurgicznym.

Emocjonalne i psychologiczne przyczyny utraty apetytu

Emocje odgrywają rolę w apetycie i zdolności do łaknienia. Emocjonalne przyczyny utraty apetytu mogą obejmować:

• Niepokój.
• Zaburzenia odżywiania.
• Reakcja emocjonalna, taka jak smutek, strach, żal lub szok.
• Depresja.
• Stres.

Podstawowe schorzenia powodujące utratę apetytu

Podstawowe schorzenia mogą wpływać na apetyt. Typowe schorzenia powodujące utratę apetytu obejmują, ale nie ograniczają się do następujących:

• Przeziębienia.
• Infekcje.
• Rak.
• Demencja.
• Cukrzyca.
• Zatrucie pokarmowe.
• Choroby serca, płuc, nerek lub wątroby.
• HIV i AIDS.
• Niedoczynność tarczycy.

Leki powodujące utratę apetytu

Utrata apetytu może być wynikiem przyjmowania leków lub suplementów w celu leczenia choroby podstawowej.

Jak leczy się utratę apetytu?

Leczenie utraty apetytu zależy od tego, co ją powoduje. Lekarz może wykonać badania diagnostyczne krwi lub badania obrazowe, aby dowiedzieć się więcej o przyczynach objawów i pomóc w ich leczeniu. Leczenie może obejmować

• Regularne spożywanie małych posiłków w ciągu dnia.
• Leczenie wszelkich chorób, infekcji lub schorzeń podstawowych.
• Przyjmowanie leków pobudzających apetyt.
• Przyjmowanie dożylnych składników odżywczych, które są płynnymi witaminami i minerałami podawanymi przez igłę do żyły.
• Rozmowa ze specjalistą ds. zdrowia psychicznego na temat nawyków żywieniowych, jeśli są one nieregularne.
• Zmiana dawki lub rodzaju przyjmowanych leków. Zmiany tej dokona lekarz prowadzący.
• Spotkanie z dietetykiem, aby pomóc w kontrolowaniu nawyków żywieniowych.
• Przyjmowanie witamin lub suplementów zgodnie z zaleceniami lekarza prowadzącego.
• Wizyta u dentysty w przypadku bólu zębów lub problemów z zębami.

Gdy przyczyna utraty apetytu zostanie wyleczona lub rozwiązana, apetyt powinien powrócić do normy. Jeśli apetyt nie powróci do normy po powrocie do zdrowia po chorobie, urazie lub infekcji, należy skontaktować się z lekarzem.

Co mogę zrobić w domu, aby leczyć utratę apetytu?

Utratę apetytu można leczyć w domu:

• Jedząc regularne posiłki: Posiłki te mogą być mniejsze niż zwykle. Staraj się jeść małe posiłki na śniadanie, lunch i kolację, nawet jeśli nie jesteś głodny.
• Jedz płynne posiłki: Jeśli nie czujesz się dobrze, spożywanie dziennej dawki kalorii w postaci płynnych posiłków może być łatwiejsze. Wybieraj posiłki płynne, takie jak buliony, soki owocowe lub napoje sportowe z elektrolitami. Postępuj zgodnie z instrukcjami lekarza dotyczącymi płynnych posiłków.
• Jedzenie mdłej żywności: Miękka żywność jest zwykle miękka i zawiera mało błonnika. Nie obejmują one pikantnych lub smażonych potraw. Mdłe pokarmy obejmują produkty mleczne, niearomatyzowane mięso, warzywa lub ziemniaki, pieczywo i krakersy. Tego typu pokarmy nie podrażniają żołądka.
• Wybieraj pokarmy bogate w białko, witaminy i minerały: Pokarmy bogate w białko, witaminy i minerały pomogą Ci szybko uzupełnić brakujące składniki odżywcze.
• Planuj posiłki z rodziną lub przyjaciółmi: System wsparcia podczas posiłków może zachęcić Cię do spożywania składników odżywczych, których potrzebuje Twój organizm.

Jakie są skutki uboczne utraty apetytu?

Utrata apetytu może powodować niedożywienie i utratę wagi. Jeśli utrata apetytu utrzymuje się bez leczenia, może powodować poważne problemy zdrowotne. Aby utrzymać się przy życiu, należy regularnie jeść lub przyjmować kalorie. Utrata kalorii może spowodować osłabienie układów organizmu i ich nieprawidłowe funkcjonowanie, co może zagrażać życiu.

Jak mogę zapobiec utracie apetytu?

Ponieważ istnieje wiele możliwych przyczyn utraty apetytu, trudno jest jej zapobiec. Aby zmniejszyć ryzyko utraty apetytu, można

• Zarządzać wszelkimi schorzeniami podstawowymi.
• Zapytać lekarza o skutki uboczne przyjmowanych leków.
• Unikać pomijania posiłków.
• Regularnie wykonywać lekkie ćwiczenia fizyczne.

Inne często zadawane pytania

Czy CBD może powodować utratę apetytu?

Tak, efektem ubocznym CBD jest utrata apetytu. CBD, czyli kannabidiol, to substancja chemiczna pochodząca z rośliny sativa. Jest ona również znana jako konopie indyjskie lub marihuana. CBD nie zawiera THC ani tetrahydrokannabinolu, który jest składnikiem chemicznym marihuany powodującym uczucie odurzenia lub euforii.

Czy utrata apetytu jest oznaką ciąży?

U kobiet w ciąży często występuje utrata apetytu w pierwszym trymestrze ciąży. W pierwszym trymestrze twoje ciało przechodzi kilka zmian, które pomagają w rozwoju płodu. W rezultacie to, co jesz, kiedy jesz i ile chcesz jeść, może ulec zmianie. Możesz mieć nudności lub wymioty (poranne mdłości), które mogą wpływać na apetyt. Możesz nie lubić niektórych swoich ulubionych potraw lub możesz mieć awersję, czyli skrajną niechęć do niektórych pokarmów, które mogą wywoływać mdłości, gdy ich spróbujesz lub poczujesz ich zapach. Te zmiany w organizmie są powszechne i normalne. Jeśli utrata apetytu uniemożliwia ci jedzenie lub przyjmowanie składników odżywczych potrzebnych tobie i płodowi do zachowania zdrowia, skontaktuj się z lekarzem.

Podsumowanie

Utrata apetytu jest zwykle objawem tymczasowym. Gdy Ty i Twój lekarz odkryjecie przyczynę zmniejszonego apetytu, poczujesz się lepiej, a objaw ustąpi. Twoje ciało stale się zmienia wraz z wiekiem, więc niektóre pokarmy, które kiedyś uwielbiałeś, mogą nie być Twoimi ulubionymi dzisiaj lub jutro. Jeśli wystąpi nagła utrata apetytu, zmiany nastroju lub masy ciała, nie zwlekaj i skontaktuj się z lekarzem. Nagły początek objawów może być oznaką choroby podstawowej, która wymaga leczenia.

Treść:

• Czym jest gastropatia?
• Co to jest gastropatia?
• Gastropatia a zapalenie błony śluzowej żołądka
• Co powoduje gastropatię?
• Co powoduje gastropatię?
• Jakie są objawy gastropatii?
• Czy gastropatia jest powszechna?
• Jak diagnozuje się gastropatię?
• Jakie jest leczenie gastropatii?
• Podsumowanie

Gastropatia to stan, w którym coś uszkadza wyściółkę żołądka. Uszkodzenie może być nagłe (ostre) lub stopniowe (przewlekłe). Bez ochronnej wyściółki żołądek staje się podatny na działanie własnego kwasu. Kwas i inne czynniki nadal niszczą go od wewnątrz.

Co to jest gastropatia?

Gastropatia dosłownie oznacza „chorobę żołądka”. W najszerszym znaczeniu „gastropatia” może odnosić się do każdej choroby, która może wpływać na żołądek. Obejmuje to powszechne schorzenia, takie jak grypa żołądkowa i choroba wrzodowa, stany nerwowe, takie jak gastropareza, a nawet rak żołądka.

Jednak gastropatia ma również węższe znaczenie wśród pracowników służby zdrowia, zwłaszcza tych, którzy specjalizują się w chorobach układu pokarmowego. Jeśli otrzymasz diagnozę gastropatii, Twój lekarz prawdopodobnie używa tego węższego znaczenia: mówi Ci, że coś uszkadza wyściółkę Twojego żołądka.

Co oznacza gastropatia?

Twój żołądek jest wyposażony w grubą wyściółkę (błonę śluzową), która chroni go przed silnymi substancjami chemicznymi działającymi na trawienie wewnątrz. Jednakże, gdy coś zaburza lub zakłóca tę wyściółkę, żołądek staje się coraz bardziej podatny na uszkodzenia od wewnątrz. Gastropatia to aktywny proces uszkadzania wyściółki żołądka.

Gastropatia a zapalenie błony śluzowej żołądka

Wiele procesów chorobowych, które wpływają na wyściółkę żołądka, może powodować jej zapalenie, zwane również zapaleniem błony śluzowej żołądka. Zapalenie jest odpowiedzią układu odpornościowego na wszystko, co próbuje uszkodzić żołądek. Jeśli odpowiedź immunologiczna nie pokona zagrożenia, może dojść do erozji błony śluzowej.

Pracownicy służby zdrowia rozróżniają jednak erozję ze stanem zapalnym (erozyjne zapalenie żołądka) i erozję bez niego (gastropatia erozyjna). Używają terminu „gastropatia” w odniesieniu do uszkodzenia wyściółki żołądka bez stanu zapalnego - mimo że przyczyny erozji są często takie same w obu przypadkach.

Co powoduje gastropatię?

Wyściółka żołądka może zostać uszkodzona przez wiele czynników jednocześnie lub z czasem. Niektóre przyczyny obejmują na przykład

• Spożyte substancje, takie jak alkohol i narkotyki.
• Chemikalia trawienne, takie jak enzymy, kwasy i żółć.
• Radioterapia i chemioterapia.
• Opuchnięte, nabrzmiałe naczynia krwionośne w wyściółce żołądka.
• Utrata dopływu krwi do błony śluzowej żołądka.

Różne przyczyny gastropatii dzielą się na różne podtypy.

Jakie są rodzaje gastropatii?

Rodzaje gastropatii obejmują:

Ostra krwotoczna gastropatia nadżerkowa

Ostra gastropatia erozyjna występuje, gdy coś ostrego, to znaczy nagłego i poważnego, uszkadza wyściółkę żołądka. Powoduje to nadżerki błony śluzowej (wrzody żołądka), które następnie stają się podatne na dalsze uszkodzenia kwasem w żołądku. Te nadżerki lub wrzody mogą krwawić, dlatego gastropatia erozyjna jest również nazywana „krwotoczną”. Przyczyny obejmują:

• Picie alkoholu w dużych ilościach (stężenie alkoholu w żołądku większe niż 10%).
• Wysokie dawki niesteroidowych leków przeciwzapalnych.
• Chemioterapia i radioterapia w leczeniu raka.
• Ostre niedokrwienie krezki (nagła utrata przepływu krwi).

Gastropatia reaktywna

Gastropatia reaktywna to długotrwały proces uszkodzenia błony śluzowej spowodowany przewlekłą ekspozycją na substancje drażniące. Substancje te powodują reakcję chemiczną, która z czasem powoduje erozję wyściółki żołądka, dlatego gastropatia reaktywna jest również nazywana gastropatią chemiczną. Jednak oprócz substancji chemicznych, inne czynniki mogą również przyczyniać się do tego problemu. Główne przyczyny to:

• Przewlekłe stosowanie NLPZ.
• Refluks żółciowy.

Inne czynniki stresogenne, które mogą osłabiać mechanizmy obronne błony śluzowej i uniemożliwiać jej gojenie się, to m.in:

• Przewlekłe spożywanie alkoholu.
• Przewlekłe palenie tytoniu.
• Przewlekłe zakażenie H. pylori.
• Przewlekłe niedokrwienie (zwężony lub zmniejszony przepływ krwi).

Gastropatia zastoinowa

Gastropatia zastoinowa opisuje obrzęk i obrzęk naczyń krwionośnych w wyściółce żołądka, które są podatne na pękanie, powodując częste siniaki i krwawienie. Tworzy mozaikowy wzór zmian na błonie śluzowej z powodu przewlekłego urazu i może powodować znaczną utratę krwi. Nazywana jest również gastropatią wrotną, ponieważ jej przyczyną jest zwykle nadciśnienie wrotne (nadciśnienie wrotne jest najczęściej skutkiem ubocznym choroby wątroby).

Gastropatia przerostowa

Gastropatia przerostowa jest zwykle rzadkim zaburzeniem genetycznym, które powoduje nadprodukcję niektórych komórek wyściółki żołądka, zaburzając w ten sposób jego naturalną budowę. Jedną z jej postaci jest choroba Menetriera. Powoduje ona nadprodukcję śluzu w wyściółce żołądka i utratę białka w tym procesie. Zespół Zollingera-Ellisona to kolejna forma, która powoduje, że żołądek wytwarza zbyt dużo kwasu żołądkowego.

Jakie są objawy gastropatii?

Wiele osób nie zauważa żadnych objawów. Jeśli jednak wystąpią, możesz je zauważyć:

• Ból brzucha lub dyskomfort.
• Nudności.
• Niestrawność.

W przypadku powikłań związanych z krwawieniem z przewodu pokarmowego mogą wystąpić:

• Objawy niedokrwistości z niedoboru żelaza, takie jak bladość i zmęczenie.
• Czarne, smoliste stolce.
• Wymioty przypominające fusy z kawy.

Czy gastropatia występuje często?

Niektóre rodzaje są powszechne. Najczęstsze są ostre i reaktywne gastropatie związane z używaniem alkoholu i NLPZ. Refluks żółciowy i niedokrwienie są mniej powszechnymi przyczynami reaktywnych i ostrych gastropatii. Gastropatia wrotna (zastoinowa) jest stosunkowo częstym skutkiem ubocznym nadciśnienia wrotnego, szczególnie u osób z marskością wątroby. Gastropatie przerostowe występują rzadko.

Jak diagnozuje się gastropatię?

Jeśli Twój lekarz podejrzewa, że możesz mieć gastropatię, będzie chciał zbadać wyściółkę żołądka i poszukać dowodów. Najskuteczniejszym sposobem na to jest endoskopia górna.

W endoskopii górnej (esophagogastroduodenoscopy lub EGD) górny odcinek przewodu pokarmowego jest badany za pomocą endoskopu - małej kamery na końcu długiej rurki, która przechodzi przez gardło do żołądka. Kamera wyświetla obrazy o wysokiej rozdzielczości na ekranie. Gastroenterolog może użyć endoskopu do pobrania próbki tkanki (biopsji) do badania w laboratorium. Może również leczyć aktywne krwawienie.

Jakie jest leczenie gastropatii?

Leczenie zależy od rodzaju gastropatii. Jeśli to możliwe, lekarz będzie chciał usunąć wszystko, co uszkadza wyściółkę żołądka - niezależnie od tego, czy jest to przyjmowany lek lub substancja, infekcja bakteryjna, refluks żółciowy, czy coś bardziej skomplikowanego. Oprócz zneutralizowania pierwotnej przyczyny, zwykle będzie on chciał zneutralizować kwas żołądkowy, aby pomóc w gojeniu się błony śluzowej.

Leczenie może obejmować

• Leki blokujące wydzielanie kwasu
• Leki pokrywające i chroniące wyściółkę żołądka.
• Antybiotyki stosowane w leczeniu infekcji bakteryjnych.
• Leki neutralizujące sole żółciowe w żołądku.
• Leki na nadciśnienie wrotne.
• Określone interwencje chirurgiczne w przypadku niektórych schorzeń, które nie reagują na leki.

Czy gastropatia ustępuje?

Wyściółka żołądka może się zagoić, jeśli uszkodzenie zatrzyma się na wystarczająco długo, aby dać mu szansę. W większości przypadków można to osiągnąć za pomocą leków. Jednak niektóre przyczyny gastropatii mogą być bardziej złożone. Uporczywy refluks żółciowy lub nadciśnienie wrotne mogą wymagać usunięcia za pomocą drobnego zabiegu chirurgicznego. Gastropatia przerostowa może, ale nie musi być odwracalna po leczeniu, ale leki często mogą zapobiegać dalszym zmianom błony śluzowej.

Wnioski

Wyściółka żołądka jest twarda i potrzeba wiele, aby pokonać jej mechanizmy obronne. Kiedy pojawia się gastropatia, jest to spowodowane albo poważnym ostrym uszkodzeniem, albo długotrwałym uszkodzeniem. Konieczne będzie leczenie, które pomoże zidentyfikować, zatrzymać i odwrócić proces uszkodzenia. Jednak przy niewielkiej pomocy wyściółka żołądka może regenerować się i leczyć lepiej niż większość narządów. Gdy jej mechanizmy obronne zostaną przywrócone, nie będzie już tak łatwo ulegać urazom.

Treść:

• Czym są enzymy?
• Co robią enzymy?
• Jakie są różne rodzaje enzymów?
• Części enzymów
• Jakie schorzenia mogą powodować problemy z enzymami?
• W jaki sposób testy enzymatyczne są wykorzystywane do diagnozowania stanu zdrowia?
• Dbanie o enzymy
• Podsumowanie

Enzymy to białka, które pomagają przyspieszyć reakcje chemiczne w naszym organizmie. Enzymy są niezbędne do trawienia, funkcjonowania wątroby i nie tylko. Zbyt duża lub zbyt mała ilość danego enzymu może powodować problemy zdrowotne. Enzymy w naszej krwi mogą również pomóc lekarzom w kontrolowaniu urazów i chorób.

Czym są enzymy?

Enzymy to białka, które pomagają przyspieszyć metabolizm lub reakcje chemiczne w naszym organizmie. Wytwarzają niektóre substancje i rozkładają inne. Wszystkie żywe organizmy posiadają enzymy.

Nasze ciała naturalnie produkują enzymy. Jednak enzymy znajdują się również w wytwarzanych produktach i żywności.

Co robią enzymy?

Jednym z najważniejszych zadań enzymów jest pomoc w trawieniu. Trawienie to proces, w którym spożywane przez nas jedzenie zamieniane jest w energię. Enzymy znajdują się na przykład w naszej ślinie, trzustce, jelitach i żołądku. Rozkładają one tłuszcze, białka i węglowodany. Enzymy wykorzystują te składniki odżywcze do wzrostu i naprawy komórek.

Enzymy pomagają również w

• Oddychaniu.
• Budowie mięśni.
• Funkcjonowaniu nerwów.
• Pozbywaniu się toksyn z organizmu.

Jakie są różne rodzaje enzymów?

Przykłady konkretnych enzymów

W ludzkim organizmie znajdują się tysiące enzymów, które pełnią około 5000 różnych funkcji. Oto kilka przykładów:

• Lipazy: Ta grupa enzymów pomaga trawić tłuszcze w jelitach.
• Amylaza: Amylaza w ślinie pomaga zmieniać skrobię w cukry.
• Maltaza: Występująca również w ślinie maltaza rozkłada cukier maltozę na glukozę.
• Trypsyna: Enzymy te rozkładają białka na aminokwasy w jelicie cienkim.
• Laktaza: Laktaza rozkłada laktozę, cukier zawarty w mleku, na glukozę i galaktozę.
• Acetylocholinoesteraza: Enzymy te rozkładają neuroprzekaźnik acetylocholinę w nerwach i mięśniach.
• Helikaza: enzymyhelikazy rozkładają DNA.
• Polimeraza DNA: enzymy te syntetyzują DNA z dezoksyrybonukleotydów.

Rodzaje enzymów

Eksperci dzielą enzymy na kilka różnych typów w oparciu o funkcje, jakie pełnią w organizmie. Poszczególne typy obejmują

• Oksydoreduktazy
• transferazy
• hydrolazy
• liazy
• ligazy
• izomerazy

Organizm potrzebuje wszystkich tych typów enzymów do prawidłowego funkcjonowania.

Części enzymów

Jakie są części enzymu?

Każdy enzym ma „miejsce aktywne”. Obszar ten ma unikalny kształt. Substancja, na którą działa enzym, to substrat. Substrat również ma unikalny kształt. Enzym i substrat muszą do siebie pasować, aby działać.

Jak temperatura i pH wpływają na enzymy?

Enzymy potrzebują odpowiednich warunków do działania. Jeśli warunki nie są odpowiednie, enzymy mogą zmienić kształt. Wtedy nie pasują już do substratów, więc nie działają prawidłowo.

Każdy enzym ma idealną temperaturę i pH:

• pH: Enzymy są wrażliwe na kwasowość i zasadowość. Nie działają prawidłowo, jeśli środowisko jest zbyt kwaśne lub zasadowe. Na przykład enzym w żołądku zwany pepsyną rozkłada białka. Jeśli w żołądku nie ma wystarczającej ilości kwasu, pepsyna nie może działać optymalnie.
• Temperatura: enzymy działają najlepiej, gdy temperatura ciała jest normalna, około 37°C. Wraz ze wzrostem temperatury reakcje enzymatyczne nasilają się. Jeśli jednak temperatura jest zbyt wysoka, enzym przestaje działać. Dlatego wysoka gorączka może zakłócać funkcje organizmu.

Idealne warunki

Enzymy mogą działać tylko w określonych warunkach. Większość enzymów w ludzkim organizmie działa najlepiej w temperaturze około (37 °C), która jest typową temperaturą ciała. W niższych temperaturach mogą one nadal działać, ale w znacznie wolniejszym tempie.

Jeśli temperatura jest zbyt wysoka lub jeśli środowisko jest zbyt kwaśne lub zasadowe, enzym zmieni kształt; zmienia to kształt miejsca aktywnego, tak że substraty nie mogą się z nim wiązać. Jest to denaturacja.

Różne enzymy tolerują różne poziomy kwasowości. Na przykład enzymy w jelitach działają najlepiej przy pH około 8, podczas gdy enzymy w żołądku działają najlepiej przy pH około 1,5, ponieważ żołądek jest znacznie bardziej kwaśny.

Jakie schorzenia mogą powodować problemy z enzymami?

Zaburzenia metaboliczne są często wynikiem niewystarczającej ilości określonego enzymu. Rodzice mogą przekazać je swoim dzieciom poprzez geny (dziedziczność). Przykłady dziedzicznych zaburzeń metabolicznych obejmują:

• Choroba Fabry' ego uniemożliwia organizmowi wytwarzanie enzymów (alfa-galaktozydazy A), które rozkładają tłuszcze (lipidy).
• Choroba Krabbego (leukodystrofia komórek globoidalnych) wpływa na enzymy potrzebne do tworzenia ochronnej powłoki (mieliny) na komórkach nerwowych (ośrodkowy układ nerwowy).
• Choroba syropu klonowego wpływa na enzymy potrzebne do rozkładu niektórych aminokwasów rozgałęzionych.

Inne schorzenia związane z zaburzeniami równowagi enzymatycznej obejmują:

• Choroba Leśniowskiego-Crohna brak równowagi bakterii w jelitach (mikrobiom jelitowy) może wpływać na odpowiedź autoimmunologiczną przewodu pokarmowego. Może to odgrywać rolę w prezentacji i nasileniu choroby Leśniowskiego-Crohna.
• Zewnątrzwydzielnicza niewydolność trzustki (EPI ) to stan, w którym trzustka nie ma wystarczającej ilości enzymów trawiennych. Nie można rozkładać żywności ani wchłaniać składników odżywczych. Przewlekłe zapalenie trzustki, rak trzustki, cukrzyca lub mukowiscydoza mogą prowadzić do EPI.
• Nietolerancja laktozy to niedobór enzymu potrzebnego do trawienia cukrów zawartych w mleku (laktozy) i produktach mlecznych.

W jaki sposób testy enzymatyczne są wykorzystywane do diagnozowania schorzeń?

Lekarz może wykonać różne badania krwi na obecność enzymów i białek w celu wykrycia określonych schorzeń. Na przykład podwyższony poziom enzymów wątrobowych może być oznaką choroby wątroby.

Dbanie o enzymy

Czy muszę przyjmować suplementy enzymatyczne?

Osoby bez przewlekłych schorzeń mogą zazwyczaj uzyskać potrzebne enzymy ze zdrowej diety. Jeśli jednak cierpisz na pewne schorzenia, lekarz może zalecić przyjmowanie suplementów enzymatycznych. Na przykład wiele osób z EPI może przyjmować enzymy trawienne przed posiłkami. Pomaga to organizmowi wchłaniać składniki odżywcze z pożywienia. Przed przyjęciem jakiegokolwiek suplementu enzymatycznego należy skonsultować się z lekarzem.

Czy leki mogą wpływać na poziom enzymów?

Niektóre leki wpływają na poziom enzymów. Na przykład antybiotyki mogą niszczyć pewne bakterie, które są niezbędne do prawidłowego działania niektórych enzymów. Dlatego antybiotyki mogą powodować biegunkę. Aby zabić bakterie, które powodują chorobę, niszczą one również ważne dobre bakterie, które pomagają w trawieniu.

Statyny (leki obniżające poziom cholesterolu) mogą zwiększać poziom enzymów wątrobowych i mięśniowych. Mogą one zwiększać ryzyko uszkodzenia wątroby lub mięśni.

Podsumowanie

Enzymy ułatwiają reakcje biochemiczne w naszym organizmie. Pomagają we wszystkim, od oddychania po trawienie. Zbyt mała lub zbyt duża ilość danego enzymu może prowadzić do problemów zdrowotnych. Niektóre osoby cierpiące na choroby przewlekłe mogą potrzebować suplementów enzymatycznych, aby utrzymać prawidłowe funkcjonowanie organizmu. Suplementy enzymatyczne należy przyjmować wyłącznie pod nadzorem lekarza.

Treść:

• Czym są niestrawności?
• Jakie są odczucia związane z niestrawnością?
• Jak długo trwa niestrawność?
• Co powoduje niestrawność?
• Jaka jest główna przyczyna niestrawności?
• Jak mogę złagodzić niestrawność w domu?
• Jakie leczenie jest dostępne w przypadku przewlekłej niestrawności?
• Co mogę zrobić, aby zapobiec niestrawności?
• Podsumowanie

Sporadyczna niestrawność jest powszechna i nie jest poważna. Jeśli żołądek boli po dużym posiłku, zwykle można go złagodzić za pomocą leków zobojętniających. Jeśli jednak niestrawność występuje często, może to być coś więcej. Czasami oznacza to, że cierpisz na uleczalną chorobę, taką jak refluks żołądkowy lub wrzody żołądka. Czasami jest to bardziej skomplikowane.

Refluks żołądkowy może powodować uczucie pieczenia i niestrawność.

Co to jest niestrawność?

Niestrawność to ból lub dyskomfort po jedzeniu, gdy żołądek trawi. Pracownicy służby zdrowia używają również terminu dyspepsja, który oznacza to samo: niestrawność. Jeśli po jedzeniu boli Cię brzuch lub masz rozstrój żołądka, coś w Twoim procesie trawienia nie przebiega prawidłowo. Ale nie zawsze jest to problem organizmu. Czasami oznacza to po prostu, że zjadłeś niewłaściwą rzecz lub zjadłeś zbyt szybko.

Niemal każdy doświadczył sporadycznej niestrawności. Dla niektórych osób jest to jednak codzienność, która obniża jakość ich życia. Gdy niestrawność staje się poważnym problemem, możesz szukać pomocy medycznej, aby uzyskać odpowiedzi i ulgę. Czasami w tle występuje choroba przewodu pokarmowego (GIT), która wymaga leczenia. Czasami jednak nie ma prostego wyjaśnienia objawów.

Jakie są objawy niestrawności?

Niestrawność może obejmować kilka różnych objawów, ale zawsze jest to pewien poziom bólu brzucha lub dyskomfortu. Brzuch jest miejscem, w którym znajduje się większość narządów układu pokarmowego, więc jeśli mają one trudności z wykonywaniem swojej pracy, poczujesz to właśnie tam. Objawy niestrawności zawsze pojawiają się po posiłku, gdy żołądek trawi - co pracownicy służby zdrowia nazywają okresem poposiłkowym.

Eksperci ogólnie zgadzają się, że objawy niestrawności obejmują:

• Ból w nadbrzuszu. Nadbrzusze to środkowa, górna część brzucha. To tutaj znajduje się żołądek.
• Uczucie pieczenia. Pieczenie może być spowodowane działaniem kwasów żołądkowych i enzymów w przewodzie pokarmowym lub stanem zapalnym.
• Wczesne lub późne uczucie sytości. Uczucie sytości krótko po jedzeniu lub długo po nim wskazuje, że żołądek jest przeciążony.

Jednak osoby cierpiące na niestrawność często zgłaszają również inne objawy, takie jak

• Wzdęcia.
• Wzdęcia.
• Nudności.
• odbijanie.
• Regurgitacja (gdy połknięty pokarm jest zwracany).
• Refluks żołądkowy.
• Zgaga.

Objawy te mogą nakładać się na niestrawność, ale mogą również występować niezależnie od niej.

Uwaga: Czasami zawał serca może maskować niestrawność. Jeśli niestrawności towarzyszy pocenie się, duszność lub uczucie ucisku i zaciskania w górnej części brzucha, należy natychmiast zgłosić się do lekarza.

Jak długo trwa niestrawność?

Objawy niestrawności mogą wystąpić od kilku minut do kilku godzin po jedzeniu. Żołądek potrzebuje od 3 do 5 godzin na strawienie pokarmu przed przekazaniem go do jelit. W tym czasie trzustka i pęcherzyk żółciowy wysyłają żółć i enzymy do żołądka, aby pomóc w trawieniu. Są to narządy w jamie brzusznej (górna środkowa część brzucha), w których występują objawy niestrawności.

Co powoduje niestrawność?

Przyczyny sporadycznej niestrawności mogą być proste. Na przykład wiele osób cierpi na niestrawność po szczególnie obfitym lub sycącym posiłku. Łatwo to wyjaśnić: układ trawienny pracuje ciężej niż zwykle, aby poradzić sobie z dużym obciążeniem. Żołądek rozszerza się, pęcherzyk żółciowy i trzustka kurczą się, a wszystkie wytwarzają silne soki trawienne, które mogą podrażniać tkanki.

Jednak niestrawność, która trwa dłużej niż jeden posiłek lub która pojawia się i znika przewlekle, jest często mniej prosta. W grę mogą wchodzić różne czynniki. Czasami jest to przyczyna organiczna, taka jak choroba. A czasami nie ma widocznej przyczyny. Nazywa się to dyspepsją czynnościową. Dyspepsja czynnościowa występuje, gdy nerwy w przewodzie pokarmowym są nadwrażliwe, co obniża próg dyskomfortu.

Ogólnie rzecz biorąc, przyczyny niestrawności dzielą się na trzy kategorie:

• Nawyki żywieniowe.
• Sposób działania układu trawiennego.
• Odczuwanie bólu i dyskomfortu.

Jaka jest główna przyczyna niestrawności?

Jeśli jest to przyczyna organiczna, zwykle jest związana z kwasem żołądkowym. Kwas powoduje trafne uczucie pieczenia, które jest często opisywane w niestrawności. Żołądek ma grubą wyściółkę zaprojektowaną w celu ochrony przed własnym kwasem, ale czasami wyściółka ulega zużyciu. Kiedy tak się dzieje, kwas podrażnia ją i wywołuje stan zapalny. Zapalenie wyściółki żołądka ma inne przyczyny, ale są one mniej powszechne.

Czasami soki żołądkowe wyciekają z żołądka do górnej części jelita cienkiego (dwunastnicy). Dwunastnica nie ma takiej samej ochronnej wyściółki jak żołądek, więc kwas może tam powodować większe uszkodzenia. Kwasy mogą również przedostawać się z górnej części żołądka do dolnej części przełyku. Nazywa się to refluksem kwaśnym. Przełyk również nie jest przystosowany do tolerowania kwasów.

Refluks kwasowy może wyjaśniać inne objawy, które mogą być związane z niestrawnością, takie jak odbijanie, odbijanie i zgaga. Refluks kwasowy i dyskomfort w przełyku mogą występować nawet wtedy, gdy wyściółka żołądka pozostaje nienaruszona. Jednakże, gdy kwas zżera wyściółkę żołądka, pojawia się choroba wrzodowa, która może powodować wrzody żołądka i dwunastnicy. Wrzody trawienne powodują również piekący ból.

Choroba wrzodowa może wyjaśniać inne objawy, które mogą być związane z niestrawnością, takie jak wczesne uczucie sytości (pełności), nudności i wzdęcia. W rzeczywistości kwas i wrzody są tak często organicznymi przyczynami przewlekłej niestrawności, że pracownicy służby zdrowia zaczęli odnosić się do dyspepsji czynnościowej jako „dyspepsji niewrzodowej”. Ogólnie rzecz biorąc, dyspepsja czynnościowa jest jednak bardziej powszechna niż jakakolwiek organiczna przyczyna niestrawności.

Jakie są inne możliwe przyczyny?

Czynniki związane z dietą i stylem życia, które mogą przyczyniać się do sporadycznej niestrawności obejmują:

• Jedzenie zbyt dużo lub zbyt szybko. Przejadanie się rozciąga żołądek i zwiększa prawdopodobieństwo wycieku kwasu przez górną część żołądka.
• Zbyt duża ilość tłuszczu w diecie. Wysoka zawartość tłuszczu wyzwala więcej kwasów i enzymów, które mogą podrażniać tkanki.
• Niezidentyfikowana nietolerancja pokarmowa. Możesz mieć trudności z trawieniem niektórych pokarmów.
• Palenie tytoniu i spożywanie alkoholu. Obie te substancje podrażniają wyściółkę całego przewodu pokarmowego. Mogą powodować stan zapalny.
• Nadmierne stosowanie NLPZ (takich jak aspiryna i ibuprofen). Zbyt duża ilość NLPZ może podrażnić wyściółkę żołądka.
• Stres i niepokój. Przewód pokarmowy jest ściśle połączony nerwami z mózgiem, z których każdy może wpływać na drugi.

Choroby i stany, które mogą być związane z przewlekłą niestrawnością obejmują:

• Choroba wrzodowa.
• Choroba refluksowa przełyku.
• Hiperchlorhydria (zbyt duża ilość kwasu żołądkowego).
• Zapalenie błony śluzowej żołądka (zapalenie błony śluzowej żołądka).
• Gastropareza (powolne opróżnianie żołądka).
• Przepuklina rozworu przełykowego (żołądek przedostający się przez przeponę).
• Przerost bakterii (w żołądku lub jelicie cienkim).
• Zaburzenia odżywiania.
• Kamienie żółciowe.
• Zapalenie pęcherzyka żółciowego (zapalenie pęcherzyka żółciowego).
• Zapalenie trzustki (zapalenie trzustki).
• Zespół jelita drażliwego (IBS).
• Celiakia.
• Niedrożność jelita cienkiego.
• Rak żołądka.
• Nadwrażliwość trzewna.

Jak mogę złagodzić niestrawność w domu?

Wiele osób znajduje ulgę w niestrawności za pomocą leków dostępnych bez recepty.

Czy picie wody pomaga?

Małe łyki wody na niestrawność mogą trochę pomóc. Jeśli masz refluks kwasu w przełyku, woda może pomóc spłukać kwas z powrotem do żołądka. Jeśli żołądek wydaje się powoli trawić i uwalniać pokarm, niewielka ilość wody może pomóc przyspieszyć proces, jednocześnie rozcieńczając kwas. Nie należy jednak pić tak dużo, aby żołądek się rozszerzył, w przeciwnym razie może to mieć odwrotny skutek.

Jakie leczenie jest dostępne w przypadku przewlekłej niestrawności?

Jeśli udasz się do lekarza z przewlekłą niestrawnością, zapyta on o objawy, historię medyczną oraz dietę i styl życia. Lekarz zbada fizykalnie pacjenta w celu wykrycia wszelkich oczywistych oznak choroby. W zależności od tego, co znajdzie, może chcieć wykonać dodatkowe testy, aby potwierdzić lub wykluczyć konkretną chorobę. Może też zacząć od przepisania leków blokujących wydzielanie kwasu, aby sprawdzić, czy pomogą.

Inne leki na niestrawność mogą obejmować np:

• Prokinetyki - leki, które przyspieszają układ trawienny, jeśli jest powolny.
• Antybiotyki - w przypadku przerostu bakterii w żołądku lub jelicie cienkim.

Co pomaga na niestrawność, jeśli nie jest związana z kwasem?

Jeśli cierpisz na konkretną chorobę, będziesz potrzebować konkretnego leczenia. Jeśli cierpisz na dyspepsję czynnościową, odkrycie planu leczenia, który będzie dla Ciebie skuteczny, może wymagać kilku prób i błędów. Ponieważ zaburzenia czynnościowe mają podłoże w układzie nerwowym, typowe leki mogą nie działać. Jednak leki ukierunkowane na nerwy, w połączeniu z terapiami umysł-ciało, mają większe szanse powodzenia.

Co mogę zrobić, aby zapobiec zaburzeniom trawienia?

Staraj się nie jeść zbyt dużo na raz i nie jedz kolacji zbyt późno. Daj sobie czas na strawienie, zanim się położysz. Zwróć uwagę na pokarmy i napoje, które wywołują objawy i ogranicz je, jeśli to możliwe. Niektórzy ludzie uważają, że ogólne środki zdrowotne, takie jak wystarczająca ilość snu i ćwiczeń, radzenie sobie ze stresem i utrata wagi, pomagają im w niestrawności.

Podsumowanie

Niestrawność jest powszechna i zwykle nie jest poważna. Jeśli jednak występuje często, może stać się prawdziwym problemem. Może zakłócać jedzenie, sen i jakość życia. Może być objawem choroby, a rzadko może być poważnym schorzeniem. Układ trawienny jest skomplikowany i może na niego wpływać wiele czynników. Doświadczony pracownik służby zdrowia może pomóc w uporządkowaniu tych czynników.

Treść:

• Co to jest alergiczny test skórny?
• Kiedy wykonuje się alergiczny test skórny?
• Jak dokładne są alergiczne testy skórne?
• Czego powinienem się spodziewać przed alergicznym testem skórnym?
• Jakie są trzy rodzaje alergicznych testów skórnych i jak są one wykonywane?
• Czego powinienem się spodziewać po alergicznym teście skórnym?
• Jakie jest ryzyko związane z alergicznym testem skórnym?
• Wyniki i dalsze postępowanie
• Wnioski

Alergiczne testy skórne pomagają zidentyfikować alergie, które powodują nadmierną reakcję układu odpornościowego. Istnieją trzy różne rodzaje alergicznych testów skórnych, które może zalecić lekarz: test skórny, test śródskórny lub test płatkowy. W zależności od testu, wyniki można otrzymać przed zakończeniem wizyty lub po dwóch do czterech dniach.

Co to jest alergiczny test skórny?

Pracownicy służby zdrowia wykonują alergiczne testy skórne, aby pomóc w zdiagnozowaniu alergii. Alergia to sposób, w jaki układ odpornościowy reaguje na obce białka (alergeny). Podczas alergicznego testu skórnego lekarz umieści na skórze kilka alergenów. Następnie będzie obserwował testowane obszary przez krótki czas, aby sprawdzić, czy wykazują one oznaki reakcji alergicznej.

Czy istnieją różne rodzaje alergicznych testów skórnych?

Tak, alergiczne testy skórne obejmują

• Test nakłucia (zadrapania) skóry.
• Test śródskórny.
• Test płatkowy.

Kiedy wykonuje się alergiczny test skórny?

Lekarz zaleci wykonanie alergicznego testu skórnego w przypadku wystąpienia objawów alergii lub astmy. Test może pomóc lekarzowi zidentyfikować alergeny, które powodują reakcje alergiczne lub ataki astmy lub pogarszają objawy astmy.

Lekarz może również zalecić wykonanie alergicznego testu skórnego w przypadku wystąpienia reakcji anafilaktycznej. Anafilaksja to ciężka reakcja alergiczna. Rozwija się szybko i może utrudnić lub nawet uniemożliwić oddychanie. Bez szybkiego leczenia anafilaksja może być śmiertelna.

Jak dokładne są alergiczne testy skórne?

Żaden alergiczny test skórny nie jest w 100% dokładny. Jednakże, gdy testy te są wykonywane przez wykwalifikowanego i doświadczonego pracownika służby zdrowia, który specjalizuje się w alergiach (alergologa), wyniki są pomocne. Może on przeanalizować historię medyczną pacjenta i, w razie potrzeby, zlecić dodatkowe badania w celu potwierdzenia diagnozy.

Czego powinienem się spodziewać przed alergicznym testem skórnym?

Przed alergicznym testem skórnym spotkasz się ze swoim lekarzem. Zada on pytania dotyczące objawów i może przeprowadzić badanie fizykalne. Może również zadać pytania dotyczące diety, przyjmowanych leków, produktów stosowanych na skórę oraz przebywania z określonymi zwierzętami. Przed wizytą przekaże ci również szczegółowe instrukcje. Mogą one obejmować:

• W dniu wizyty nie używaj żadnych produktów do pielęgnacji skóry w obszarze testowym.
• Nie przyjmować niektórych leków, w tym leków przeciwhistaminowych na receptę lub dostępnych bez recepty.
• Ogolić włosy łonowe w obszarze badania wieczorem przed zabiegiem lub rano w dniu zabiegu.
• Nosić koszulę zapinaną na guziki lub bez rękawów, która umożliwia lekarzowi łatwy dostęp do obszaru badania.
• Jeśli włosy sięgają poniżej ramion, należy je związać lub schować pod czapką.

Czy powinienem wziąć prysznic przed czy po alergicznym teście skórnym?

Możesz wziąć prysznic przed testem skórnym na alergię, ale nie powinieneś nakładać żadnych produktów do pielęgnacji skóry na miejsca testowe.

Przez kilka dni po teście płatkowym nie można brać prysznica, pływać ani wykonywać żadnych czynności fizycznych, które powodują pocenie się.

Jakie są trzy rodzaje alergicznych testów skórnych i jak się je wykonuje?

Istnieją trzy rodzaje alergicznych testów skórnych. Przed każdym testem lekarz najpierw oczyści testowany obszar skóry jodyną lub alkoholem, aby zmniejszyć ryzyko infekcji. Obszar testowy znajduje się zwykle na przedramieniu lub górnej części pleców. W niektórych przypadkach - zwykle u małych dzieci - lekarz może również użyć kremu znieczulającego.

Testy obejmują:

• test nakłucia (zadrapania) skóry

Test nakłucia skóry wystawia ciało na działanie niewielkiej ilości możliwych alergenów. Jest to najczęstszy rodzaj alergicznego testu skórnego. Lekarze używają go do badania alergii powietrznopochodnych (takich jak pyłki, kurz, pleśń i sierść zwierząt) oraz alergii pokarmowych. Mogą również użyć testu skórnego jako wstępnego testu na alergie na jad owadów żądlących, penicylinę i inne leki, a następnie uzupełnić go testem śródskórnym.

Lekarz użyje markera, aby oznaczyć dłoń możliwymi alergenami. Następnie za pomocą cienkiej igły (lancetu) wstrzyknie niewielkie ilości płynów zawierających różne możliwe alergeny w skórę w pobliżu znaczników. Lancet nie wnika głęboko w skórę - większość osób opisuje to uczucie jako drobne uszczypnięcie.

Niektórzy lekarze mogą umieszczać krople możliwych alergenów na skórze i delikatnie drapać powierzchnię lancetem. Kropelki dostaną się do skóry poprzez zadrapanie.

Dostawca zastosuje również pozytywne i negatywne kontrole na skórze. Pomogą one lekarzowi porównać reakcje. Kontrola pozytywna zawiera roztwór histaminy. Roztwór histaminy spowoduje swędzącą, uniesioną plamkę (bąbel) na skórze wkrótce po ekspozycji. Kontrola negatywna zawiera roztwór soli fizjologicznej. Sól fizjologiczna nie wywoła bąbla.

Po wykonaniu testu należy odczekać około 15 minut. Następnie lekarz zmierzy linijką wszelkie pęcherze lub odbarwione plamy na skórze.

Test nakłucia skóry trwa mniej niż godzinę.

• Test śródskórny

Podczas testu śródskórnego lekarz użyje małej igły do wstrzyknięcia możliwych alergenów w zewnętrzną warstwę skóry (naskórek). Lekarze stosują testy śródskórne w celu sprawdzenia alergii przenoszonych drogą powietrzną, alergii na leki i alergii na jad / owady żądlące (takie jak pszczoły, mrówki ogniste i szerszenie), jeśli wstępny test skórny jest negatywny lub wątpliwy.

Lekarz najpierw oznaczy dłoń markerem z możliwymi alergenami. Następnie test przebiega w dwóch fazach.

W pierwszej fazie niewielkie ilości możliwych alergenów są wprowadzane tuż pod skórę obok znaczników. Następnie należy odczekać około 15 minut, podczas których lekarz zmierzy linijką wszelkie pęcherze lub odbarwione obszary na skórze.

• Dalsze testy śródskórne nie będą konieczne, jeśli wynik testu na obecność określonego alergenu środowiskowego będzie pozytywny.
• Jeśli wynik testu na alergen środowiskowy jest ujemny, nie jesteś uczulony na ten alergen i nie potrzebujesz dalszych testów.
• Jeśli wynik testu na lek jest ujemny, można przejść do drugiego testu śródskórnego.
• Jeśli wynik testu na jad owadów żądlących jest ujemny, będziesz kontynuować do trzech kolejnych zestawów testów śródskórnych. Każdy test będzie nieco silniejszy niż poprzedni.

W drugim etapie lekarz wprowadzi silniejszy roztwór wszystkich alergenów, dla których wynik testu był ujemny. Odczekasz kolejne 10 minut i ponownie zmierzysz wszystkie swoje reakcje.

Test śródskórny nie jest bardzo bolesny - większość osób twierdzi, że jest mniej bolesny niż testy skórne. W zależności od tego, ile testów śródskórnych potrzebujesz, ten rodzaj badania trwa około 60 do 90 minut.

• Test płatkowy

Podczas testu płatkowego lekarz nakłada na skórę bandaże (plastry) zawierające możliwe alergeny. Pomagają one określić przyczynę kontaktowego zapalenia skóry.

Lekarz najpierw zapyta, jakich rodzajów mydeł, płynów, makijażu i biżuterii używasz. Następnie dopasuje plastry z możliwymi alergenami, które umieści na plecach. Plastry pozostaną na ciele przez dwa do czterech dni, a następnie lekarz usunie je, aby sprawdzić, czy nie występują reakcje alergiczne. Sporządzi on listę alergii i zaleci produkty, których można bezpiecznie używać.

Czego powinienem się spodziewać po teście skórnym na alergię?

W zależności od nasilenia alergii, na skórze mogą pojawić się strupy, które utrzymają się przez kilka minut lub nawet kilka dni. Mogą również wystąpić inne objawy alergii, w tym łzawienie oczu, przekrwienie lub kichanie. Lekarz poinformuje Cię, kiedy możesz kontynuować przyjmowanie leków na alergię.

Jakie jest ryzyko związane z alergicznym testem skórnym?

Chociaż rzadko, największym ryzykiem podczas alergicznego testu skórnego jest reakcja anafilaktyczna na alergen. Lekarz może rozpoznać i leczyć ciężkie reakcje alergiczne za pomocą zastrzyku epinefryny.

Wyniki i działania następcze

Kiedy powinienem otrzymać wyniki alergicznego testu skórnego?

W większości przypadków wyniki testu skórnego i śródskórnego otrzymasz wkrótce po wykonaniu testu, gdy będziesz jeszcze w gabinecie swojego lekarza. Otrzymanie wyników testu płatkowego zajmuje około czterech dni.

Co oznaczają wyniki alergicznego testu skórnego?

Istnieją dwa różne wyniki alergicznych testów skórnych:

• Pozytywny. Wynik pozytywny oznacza, że jesteś uczulony na daną substancję. Jeśli substancja tworzy większy pęcherz na skórze, zwykle oznacza to, że jesteś na nią bardziej wrażliwy.
• Negatywny. Wynik ujemny oznacza brak alergii na daną substancję.

Jeśli lekarz zdiagnozuje u Ciebie alergię, wspólnie opracujecie plan leczenia. Plan leczenia może obejmować

• Unikanie alergenu.
• Przyjmowanie leków przeciwalergicznych.
• Podawanie zastrzyków przeciwalergicznych.
• Noszenie automatycznego wstrzykiwacza adrenaliny.
• Noszenie bransoletki alertu medycznego lub karty alertu medycznego z informacjami o alergiach.
• Dodawanie informacji o alergiach pokarmowych do ustawień alarmu medycznego lub aplikacji w telefonie komórkowym.

Czym są fałszywie dodatnie i fałszywie ujemne wyniki alergicznych testów skórnych?

Alergiczne testy skórne nie zawsze są dokładne. Fałszywie dodatni wynik testu ma miejsce, gdy reagujesz na substancję podczas testu, ale nie reagujesz, gdy napotykasz ją w życiu codziennym. Fałszywie ujemny wynik testu ma miejsce, gdy nie reagujesz na substancję podczas testu, ale reagujesz na nią, gdy napotkasz ją poza środowiskiem medycznym. Jeśli lekarz nie ma pewności co do wyników testu, może zlecić dalsze badania.

Wnioski

Alergia występuje, gdy układ odpornościowy nadmiernie reaguje na alergen. Reakcje mogą być różne. Mogą one obejmować nieprzyjemne kichanie i łzawienie oczu lub mogą zagrażać życiu. Alergiczne testy skórne pomagają lekarzowi określić, na jakie substancje jesteś uczulony. Zaleci on konkretne testy w oparciu o objawy i potencjalne alergeny. Lekarz będzie również współpracował z pacjentem w celu opracowania najlepszego planu leczenia.

Treść:

• Żywność zawierająca gluten, która może Cię zaskoczyć
• Wskazówki, jak unikać ukrytych źródeł glutenu

Białko jest ukryte w składnikach takich jak owies, chipsy, piwo i przetworzone mięso obiadowe.

Jeśli masz celiakię, nawet śladowe ilości glutenu (białka występującego w pszenicy, jęczmieniu, życie, a czasem owsie) mogą siać spustoszenie w Twoim przewodzie pokarmowym.

Jeśli ból i dyskomfort utrzymują się pomimo ochrony przed glutenem w domu i w restauracjach, możemy przeoczyć ukryte źródła glutenu.

Dietetyk Anna Taylor dzieli się z Tobą informacjami o tym, co zawiera gluten i jak możesz uniknąć tych podstępnych źródeł żywności zawierającej gluten.

Żywność zawierająca gluten, która może Cię zaskoczyć

Przestrzeganie diety bezglutenowej i unikanie żywności zawierającej gluten może być trudne i przytłaczające. Właśnie wtedy, gdy myślisz, że wszystko już zrozumiałeś, pojawiają się pokarmy i składniki, które podstępnie zawierają to białko. Które niespodziewane produkty zawierają gluten? Taylor radzi uważać na te produkty.

Leki i suplementy diety

Gluten może być stosowany jako wypełniacz lub powłoka w lekach i suplementach diety. Zawsze czytaj listę składników na wszelkich lekach dostępnych bez recepty lub suplementach witaminowych i mineralnych.

Wszystkie przepisane leki powinny być sprawdzone przez farmaceutę, aby upewnić się, że nie zawierają glutenu - i znaleźć bezglutenowe zamienniki, jeśli masz celiakię.

Badania sugerują również, że osoby z celiakią mają większe zapotrzebowanie na składniki odżywcze, takie jak witaminy z grupy B, witamina D i żelazo. Skontaktuj się ze swoim lekarzem, aby sprawdzić, czy Twoje zapotrzebowanie na witaminy jest zaspokajane.

Mięso, ryby i drób

Uważaj na hydrolizowane białko pszenicy w mięsie, rybach i drobiu.

Przetworzone mięsa obiadowe i delikatesowe, takie jak wędliny, hot dogi, kiełbasy i parówki, mogą zawierać gluten. Inne produkty spożywcze, takie jak drób do samodzielnego pieczenia lub przyprawiona pierś z indyka, również mogą zawierać gluten.

Substytuty mięsa i ryb

Uważaj na gluten w wegetariańskich burgerach, kiełbaskach, bekonie i kaszy, a także w imitacjach owoców morza i seitanie.

„Wiele z tych produktów wykorzystuje wypełniacze zawierające gluten, który może działać jak klej utrzymujący składniki razem i zapewniający sprężystą teksturę” - wyjaśnia Taylor.

Chipsy i frytki

Ziemniaki i kukurydza są naturalnie bezglutenowe, ale przyprawy do chipsów ziemniaczanych mogą zawierać ocet słodowy i skrobię pszenną.

Należy również pamiętać, że chipsy tortilla i frytki mogą być smażone w tym samym oleju/suszarce, co żywność zawierająca gluten. Zanieczyszcza to olej i może zaszkodzić osobie z celiakią.

Szukaj produktów z napisem „bezglutenowe”, „bezglutenowe”, „bezglutenowe” lub „bezglutenowe”, które są regulowanymi oświadczeniami na etykietach.

Owies

Owies to naturalnie bezglutenowe zboże pełnoziarniste, które zawiera ważne witaminy, minerały i błonnik. Owies jest jednak narażony na wysokie ryzyko zanieczyszczenia krzyżowego. Czasami jest on uprawiany obok pszenicy lub pakowany w zakładach, które wytwarzają produkty zawierające gluten.

Podczas zakupów należy uważać na pojemniki zbiorcze. Wybieraj tylko owies oznaczony jako „certyfikowany bezglutenowy”.

Napoje i alkohol

Gluten można znaleźć w aromatyzowanych kawach i herbatach. Ale w jakim alkoholu można znaleźć gluten? Piwo, piwo jasne i napoje słodowe zazwyczaj zawierają gluten. Szukaj specjalnych piw bezglutenowych.

Wino jest naturalnie bezglutenowe. Alkohol destylowany (taki jak gin i wódka) jest uważany za bezpieczny dla osób z celiakią.

Jajka w restauracji

Jesteś gotowy na obfite śniadanie, ale zanim to zrobisz, warto przemyśleć jajecznicę.

Jajka i omlety są zwykle przygotowywane na tych samych rusztach, na których przygotowywane są naleśniki, co powoduje zanieczyszczenie krzyżowe.

Bezglutenowa pizza i wypieki

Nawet jeśli mówią, że są „bezglutenowe”, zastanów się dwa razy nad jedzeniem bezglutenowej pizzy, a nawet ciastek.

Mogą one być zanieczyszczone innymi zbożami, ponieważ są zwykle przygotowywane w tym samym piecu, co zwykła pizza zawierająca gluten.

Słodycze i przekąski

Lody smakowe (takie jak ciasto ciasteczkowe) i żelatyna mogą zawierać gluten. Glutenu należy również szukać w słodyczach (zwłaszcza lukrecji), batonach energetycznych i batonach musli.

Ważne jest, aby czytać etykiety i sprawdzać, czy wszystkie składniki są bezglutenowe za każdym razem, gdy robisz zakupy, ponieważ procesy produkcyjne mogą się różnić.

Sos sojowy i miso

Przyprawy mogą być podstępnym źródłem glutenu. Na przykład sos sojowy (z wyjątkiem tamari) jest wytwarzany z pszenicy. Miso, baza do zup, może być wytwarzana z jęczmienia.

Preparaty do sałatek

Niezależnie od tego, czy lubisz sos ranczo, czy włoski, sosy sałatkowe mogą zawierać gluten. Uważaj na bary sałatkowe lub bufety, ponieważ trudno jest uniknąć zanieczyszczenia krzyżowego.

Jeśli jesz poza domem, poproś obsługę, aby nie dodawała grzanek do sałatki.

Chleb Ezechiela

Oczywiście, chleb Ezekiel jest pełen składników odżywczych, ale ten popularny kiełkowany chleb jest wytwarzany z pszenicy i jęczmienia.

„Kiełkowanie nie usuwa glutenu, więc ten skądinąd zdrowy chleb nie jest odpowiedni dla osób z celiakią” - mówi Taylor.

Zupy i sosy

Gluten może być stosowany jako zagęszczacz, nawet w bulionie.

Zwróć uwagę na składniki zup, takich jak chowders i chili, a nawet sosu z indyka, którym lubisz polewać tłuczone ziemniaki, ponieważ mąka może być używana jako zagęszczacz.

Wskazówki, jak unikać ukrytych źródeł glutenu

Taylor zaleca następujące sposoby unikania ukrytych źródeł glutenu:

• Poznaj pszenicę we wszystkich jej formach. Jagody pszenicy, semolina, orkisz, farina, graham, durum, emmer, faro, Khorasan, udon i einkorn zawierają gluten. (Należy również uważać na produkty „modyfikowane”).
• Uważaj na zdradzieckie składniki. Jeśli produkt NIE jest oznaczony jako „bezglutenowy”, ale zawiera którykolwiek z następujących składników na liście składników, nie kupuj go: skrobia, modyfikowana skrobia spożywcza, hydrolizowane białko roślinne, hydrolizowane białko roślinne, strukturalne białko roślinne, dekstryna, maltodekstryna, maltodekstryna, syrop glukozowy, karmel, aromaty słodowe, ekstrakt słodowy, ocet słodowy (ocet destylowany jest w porządku), syrop z brązowego ryżu.
• W razie wątpliwości należy je pominąć. Jeśli nie możesz potwierdzić, że produkty są bezglutenowe, zastąp je świeżą, bogatą w składniki odżywcze pełnowartościową żywnością, taką jak mięso, ryby, drób, fasola, orzechy, nasiona, owoce i warzywa. Wybieraj naturalnie bezglutenowe skrobie, takie jak ryż, komosa ryżowa, kukurydza, gryka, ziemniaki, sorgo i dziki ryż.
• Unikaj zanieczyszczeń krzyżowych w kuchni. Okruchy pozostają we wspólnych tosterach, deskach do krojenia i masłach orzechowych, dżemach i serkach śmietankowych. Regularnie wycieraj blaty i czyść naczynia bezglutenowe osobną gąbką. Wyłóż blachy do pieczenia papierem pergaminowym lub folią i zawiń bezglutenowe wypieki w folię.

Zachowanie czujności w kwestii tego, co jesz - czytanie etykiet i uważanie na zanieczyszczenia krzyżowe - może pomóc Ci zachować zdrowie i uniknąć bólu i dyskomfortu spowodowanego przez gluten.

„Z celiakią trzeba sobie radzić. Gluten znajduje się w wielu przetworzonych produktach spożywczych - a także w niektórych nieprzetworzonych” - mówi Taylor.

„Wiedza o tym, czego szukać, czytanie etykiet i unikanie zanieczyszczeń krzyżowych podczas stosowania diety bezglutenowej to obecnie jedyne skuteczne leczenie celiakii” - kontynuuje. „Jeśli masz trudności, skontaktuj się z grupami wsparcia dla osób cierpiących na celiakię i porozmawiaj z dietetykiem z zespołu opieki zdrowotnej. Nie jesteś w tym sam”.

Treść:

• Czym jest dieta o niskiej zawartości histaminy?
• Korzyści z diety o niskiej zawartości histaminy
• O czym należy pamiętać stosując dietę o niskiej zawartości histaminy?
• Kilka zasad, których zwykle przestrzegają osoby na diecie niskohistaminowej
• Kto powinien unikać diety o niskiej zawartości histaminy?
• Podsumowanie

Ten plan żywieniowy jest przeznaczony wyłącznie dla osób z nietolerancją histaminy i wymaga ścisłego monitorowania przez zespół opieki zdrowotnej.

Dieta niskohistaminowa - podobnie jak dieta DASH lub gastropareza - nie jest planem żywieniowym, który można wypróbować, ponieważ chce się zrzucić kilka kilogramów. Jest to procedura medyczna mająca na celu złagodzenie objawów związanych ze stanem zwanym nietolerancją histaminy. I jest to coś, co robi się z pomocą zespołu lekarzy. Zarejestrowana dietetyczka Amanda Igel, MS, RD, LD, wyjaśnia: „Obecnie na rynku dostępnych jest kilka rodzajów nietolerancji pokarmowych, które mogą wystąpić w wyniku nietolerancji histaminy.

Czym jest dieta o niskiej zawartości histaminy?

Zacznijmy od zrozumienia, czym jest histamina. Możesz mieć pojęcie, jeśli kiedykolwiek musiałeś przyjmować leki przeciwhistaminowe.

„Histamina jest substancją chemiczną w komórkach tucznych, które są pewnym rodzajem białych krwinek. Histamina pomaga układowi odpornościowemu reagować na czynniki wywołujące alergię” - wyjaśnia Igel. „Jeśli na przykład masz alergię na określony pokarm, histamina jest uwalniana z tych komórek odpornościowych, aby chronić organizm przed tym, co postrzega jako zagrożenie”.

Histamina wysyła do organizmu szereg różnych sygnałów, próbując odeprzeć alergen. Otwiera naczynia krwionośne, jednocześnie zwężając drogi oddechowe i przewód pokarmowy. Zaczyna również wytwarzać śluz - stąd katar.

Nasze ciało naturalnie wytwarza histaminę. Histamina znajduje się również w pewnych ilościach w większości spożywanych przez nas pokarmów. Bylibyśmy nią przeciążeni, ale mamy w naszych ciałach enzymy - głównym z nich jest enzym zwany diaminooksydazą (DAO) - które rozkładają histaminę.

Osoby cierpiące na nietolerancję histaminy mają problem z tymi enzymami. Nie jesteśmy pewni, dlaczego tak się dzieje. Wiemy jednak, że nie jest to przyjemne.

Dla jasności, nietolerancja histaminy nie jest alergią. Dzieje się tak, gdy masz nadmiar histaminy w organizmie - więcej niż twoje ciało może wygodnie tolerować. Jeśli poziom histaminy przekroczy pewien próg, zaczynają pojawiać się nieprzyjemne objawy, takie jak

• Biegunka lub wzdęcia.
• Nudności i wymioty.
• Ból głowy.
• Katar lub zatkany nos.
• Skrócenie oddechu (duszność).
• Uczucie swędzenia.
• Wysypka, pokrzywka lub zaczerwienienie.
• Bolesne miesiączkowanie.
• Niskie ciśnienie krwi (niedociśnienie).
• Szybkie lub nieregularne bicie serca (arytmia).
• Obrzęk warg, języka lub gardła.

Są to: Istnieje wiele stanów, które mogą powodować te objawy. Niektóre z nich są dość poważne. Właśnie dlatego dieta niskohistaminowa nie jest czymś, czego można się podjąć na własną rękę.

„Dieta niskohistaminowa jest przeznaczona wyłącznie dla osób, które mają objawy i przeszły szeroko zakrojone testy żołądkowo-jelitowe i alergiczne” - podkreśla Igel.

Nietolerancja histaminy jest tak zwaną diagnozą wykluczającą: jest to diagnoza, która pozostaje po zbadaniu i wykluczeniu wszystkich innych możliwości. Wśród schorzeń, które lekarz musi wykluczyć, znajdują się nieswoiste zapalenia jelit (IBD), celiakia i mastocytoza, zespół aktywacji komórek tucznych (MCAS).

Istnieją również pewne leki, które mogą powodować nietolerancję histaminy. Co więcej, nietolerancja histaminy może być również efektem ubocznym innej choroby podstawowej. Na przykład, możliwe jest występowanie zarówno choroby Leśniowskiego-Crohna , jak i nietolerancji histaminy.

„Dieta niskohistaminowa polega na ograniczeniu pokarmów o naturalnie wyższej zawartości histaminy, a także niektórych pokarmów, które mogą utrudniać działanie enzymu DAO” - wyjaśnia Igel. „Nie jest to dieta eliminacyjna, co oznacza, że nie próbujemy pozbyć się całej histaminy na świecie. Staramy się ograniczyć ekspozycję, aby enzymy miały szansę rozłożyć przynajmniej jej część”.

Nietolerancja histaminy nie jest stanem zagrażającym życiu. Bez wątpienia na świecie są ludzie z nietolerancją histaminy, którzy nie mają o tym pojęcia lub przypisują swoje objawy innym chorobom. Dieta o niskiej zawartości histaminy nie leczy nietolerancji histaminy . Ale - przeprowadzona prawidłowo - może poprawić jakość życia.

„Nikt nie chce mieć biegunki” - przyznaje Igel. „Nikt nie chce palpitacji serca lub wysypki. Dieta o niskiej zawartości histaminy ma na celu zmniejszenie wpływu tych objawów na codzienne życie”.

Korzyści z diety o niskiej zawartości histaminy

Nietolerancja histaminy jest rzadkim schorzeniem. Obecnie eksperci uważają, że dotyka ona tylko około 2% populacji. Jednak poziom histaminy jest bardzo zmienny, co sprawia, że stan ten jest bardzo trudny do zdiagnozowania. Jest bardzo prawdopodobne, że liczba ta jest wyższa.

Być może myślisz teraz: „ Mam niektóre z tych objawów, może powinienem spróbować diety o niskiej zawartości histaminy”. To nie jest dobry pomysł, mówi Igel. Dzieje się tak dlatego, że w przeciwieństwie do diety eliminacyjnej - w której eliminujesz określony rodzaj żywności i obserwujesz, co się stanie - dieta niskohistaminowa jest znacznie bardziej wyspecjalizowana. Istnieje wiele pokarmów, które wywołują objawy.

„Osoby żyjące z nietolerancją histaminy mogą jeść określone pokarmy jednego dnia, a następnego już nie” - wyjaśnia Igel - »lub mogą tolerować pewne pokarmy o wysokiej zawartości histaminy, ale nie inne«. Objawy mogą być również sezonowe, ponieważ alergeny w środowisku wpływają na spożywane przez nas pokarmy”.

Prawdziwy plan żywieniowy o niskiej zawartości histaminy nie jest statyczny. Dostosowuje się do indywidualnych okoliczności danej osoby. Dlatego Igel ostrzega, że ważne jest, aby być monitorowanym przez dietetyka lub pracownika służby zdrowia podczas stosowania diety niskohistaminowej.

„Muszą cię monitorować, aby upewnić się, że nie jesteś niedożywiony lub zagrożony niedożywieniem” - podkreśla. „Dieta niskohistaminowa nie polega na utracie wagi lub ograniczeniu. Chodzi o zmniejszenie nieprzyjemnych objawów bez niepotrzebnego ograniczania tego, co dana osoba je. To delikatna równowaga”.

O czym należy pamiętać na diecie niskohistaminowej

Jeśli wpiszesz w wyszukiwarkę hasło „dieta niskohistaminowa”, w Internecie pojawi się mnóstwo informacji na temat tego, jakie pokarmy należy ograniczyć lub wykluczyć. Informacje te mogą być czasami poprawne - ale porady te nie są dostosowane do Ciebie, tak jak w przypadku prawidłowej diagnozy.

„Łatwo jest zejść do króliczej nory” - zauważa Igel. „Ale to nie jest pomocne. Każdy znajduje się w spektrum. Osoby z nietolerancją histaminy mogą mieć bardzo różne progi pod względem tego, z czym mogą sobie poradzić, a z czym nie. Nie ma też doskonałego sposobu na zmierzenie poziomu histaminy w żywności”.

Kilka wskazówek, których zwykle przestrzegają osoby na diecie niskohistaminowej

Preferowanie świeżej, pełnej i nieprzetworzonej żywności.

Kiedy fermentujemy, konserwujemy lub starzejemy żywność, pozwalamy bakteriom na jej rozkład. Zwiększa to poziom histaminy w żywności. Osoby z nietolerancją histaminy prawdopodobnie tolerują żywność, która jest tak świeża, jak to tylko możliwe. Oznacza to, że podczas zakupów należy zwracać uwagę na to, aby kupować żywność w całości i nieprzetworzoną. A nawet wtedy często ważne jest, aby unikać niektórych owoców i warzyw, a także żywności, która jest bardzo dojrzała. Przykłady żywności, której należy unikać:

• Alkohol (wino, piwo i szampan).
• Starzone lub przetworzone mięso (kiełbasy, wędliny i boczek).
• Sery dojrzewające, wędzone, niepasteryzowane i pleśniowe.
• Sfermentowana żywność (kimchi, kefir i kiszona kapusta).
• Konserwy, produkty marynowane, solone, suszone, wędzone lub marynowane.
• Warzywa (pomidory, bakłażany i szpinak).
• Owoce tropikalne (ananas, banany, papaja i owoce cytrusowe).
• Ryby lub skorupiaki, które nie są świeże lub mrożone (np. makrela, tuńczyk, sardynki lub śledź w puszce).
• Truskawki.
• Orzechy i orzeszki ziemne.
• Rośliny strączkowe (soczewica i fasola).
• Produkty sojowe.
• Lukrecja.
• Czekolada.
• Dodatki (takie jak barwniki i konserwanty).

Lista ta nie jest wyczerpująca. Wszystkie pokarmy zawierają pewną ilość histaminy, więc stopień ograniczenia diety niskohistaminowej różni się w zależności od osoby, w zależności zarówno od charakteru objawów, jak i osobistego progu histaminowego.

Ważne jest również przechowywanie żywności

Żywność należy przechowywać w sposób minimalizujący powstawanie bakterii. Oznacza to, że najlepszym rozwiązaniem jest chłodzenie i zamrażanie. Konserwy i przechowywana żywność zwykle nie są zalecane na diecie niskohistaminowej.

Gotuj własne jedzenie

Na diecie niskohistaminowej ważne jest nie tylko to, co jesz. Równie ważny jest sposób przygotowania. Na przykład grillowanie wytwarza więcej histaminy niż duszenie lub gotowanie na parze. Na diecie niskohistaminowej jedzenie poza domem może być trudne, ponieważ nie można kontrolować składników użytych w żywności, a tym bardziej sposobu jej przechowywania lub przygotowania.

Prowadź dziennik żywności

Jak wspomnieliśmy wcześniej, osoby z nietolerancją histaminy nie są w tej samej sytuacji, co osoby z, powiedzmy, celiakią, które chorują za każdym razem, gdy jedzą żywność zawierającą gluten. Osoba z nietolerancją histaminy będzie różnie reagować na te same pokarmy w zależności od poziomu histaminy. Dlatego tak ważne jest prowadzenie dzienniczka żywieniowego, aby mieć oko na to, co i ile jesz - oraz na wszelkie objawy, których doświadczasz w ciągu dnia.

Kto powinien unikać diety o niskiej zawartości histaminy?

Jak bez wątpienia już wiesz, plan żywieniowy o niskiej zawartości histaminy jest niezwykle restrykcyjny. Nie jest to dobry pomysł dla osób z nietolerancją histaminy.

„Jeśli w przeszłości cierpiałeś na zaburzenia odżywiania lub zdiagnozowano u Ciebie zaburzenia odżywiania, najlepiej jest radzić sobie z objawami, których doświadczasz, stosując leki przeciwhistaminowe lub miejscowe sterydy” - sugeruje Igel. Skupianie się na wszystkich ograniczeniach zamiast na prawdziwym celu (leczeniu objawów) może wywołać nawrót zaburzeń odżywiania lub pozwolić na ich wystąpienie po raz pierwszy.

Pamiętaj: dieta niskohistaminowa nie jest planem odchudzania - twoje wysiłki muszą koncentrować się na odżywianiu i utrzymaniu wagi.

Podsumowanie

Dieta niskohistaminowa jest dietą terapeutyczną dla osób, u których oficjalnie zdiagnozowano rzadką chorobę zwaną nietolerancją histaminy.

Pomimo nazwy, nietolerancja histaminy nie jest alergią - jest to nadmiar substancji chemicznej wytwarzanej przez nasz układ odpornościowy w odpowiedzi na alergeny. Nadmiar występuje, ponieważ enzymy rozkładające histaminę nie działają prawidłowo. Może być spowodowana wieloma chorobami podstawowymi i wymaga zdiagnozowania i leczenia przez zespół pracowników służby zdrowia.

Histamina znajduje się w naszych ciałach i w spożywanych przez nas pokarmach, więc nie można jej wyeliminować z naszej diety. Ilość histaminy w żywności nie jest również łatwa do zmierzenia lub przewidzenia, co oznacza, że osoba z nietolerancją histaminy może mieć niespójne, sezonowe lub zmienne objawy.

W rezultacie osoby stosujące dietę niskohistaminową zmniejszają spożycie histaminy tak bardzo, jak to możliwe, aby ich wadliwe enzymy miały szansę nadrobić zaległości i rozłożyć nadmiar. Teoretycznie może to złagodzić nieprzyjemne objawy i poprawić jakość życia.

Dieta niskohistaminowa jest niezwykle restrykcyjna i musi być ściśle monitorowana przez dietetyka, aby zapobiec niedożywieniu. Plan żywieniowy nie sprzyja utracie wagi, a osobom cierpiącym na zaburzenia odżywiania lub powracającym do zdrowia zdecydowanie odradza się jego stosowanie w jakichkolwiek okolicznościach.

Treść:

• Czym jest histamina?
• Co to jest „obciążenie” histaminą?
• Jak mój organizm kontroluje poziom histaminy?
• Czy moje hormony wpływają na poziom histaminy?
• Jaka jest rola trawienia w nietolerancji histaminy?
• Czy gotowanie lub zamrażanie żywności obniża poziom histaminy?
• Które pokarmy są bogate w histaminę?
• Jakie inne produkty wpływają na poziom histaminy?

Myślisz, że histamina to tylko alergia? Pomyśl jeszcze raz. Przyjrzymy się, czym jest histamina i jak spożywane przez nas pokarmy mogą wpływać na poziom histaminy we krwi

Czym jest histamina?

Kiedy mówisz histamina, większość z nas myśli o alergiach, ale ta immunologiczna substancja chemiczna ma wiele innych ważnych funkcji, w tym komunikację z mózgiem i wspomaganie funkcji trawiennych.

Histamina powstaje nie tylko w organizmie, ale także spożywamy ją w naszej diecie, a szczególnie bogatym jej źródłem jest sfermentowana, dojrzała i przetworzona żywność.

Czym jest „ładunek” histaminy?

Histamina jest wytwarzana w organizmie z aminokwasu (histydyny) i przechowywana w specjalnych komórkach odpornościowych zwanych komórkami tucznymi i bazofilami; histamina może być również wytwarzana przez niektóre bakterie w jelitach. „Obciążenie” histaminą odnosi się do ilości histaminy w organizmie, która może stać się problemem, jeśli produkujemy histaminę w nadmiarze i nie możemy jej odpowiednio rozłożyć. Poza organizmem, głównym źródłem histaminy jest spożywana przez nas żywność, w której może ona występować w różnych ilościach.

Nawet jeśli sama żywność nie zawiera dużo histaminy, może ona powodować uwalnianie histaminy przez nasze komórki tuczne. Te „uwalniacze histaminy” obejmują kiwi, truskawki, banany, papaję, owoce cytrusowe i ananasa, a także dodatki do żywności, takie jak karagen; wiadomo również, że niektóre pokarmy blokują działanie enzymu rozkładającego histaminę - enzymu zwanego diaminooksydazą (DAO). Przykładami są napoje zawierające kofeinę, napoje energetyczne i alkohol.

Mając to wszystko na uwadze, istnieją pewne pokarmy, które są naprawdę pomocne, ponieważ działają jak naturalne leki przeciwhistaminowe, które tłumią działanie histaminy - należą do nich cebula, jabłka i jagody.

Jak mój organizm kontroluje poziom histaminy?

Histamina, jeśli jest wystarczająco kontrolowana przez enzym DAO, ma stosunkowo krótkie życie w organizmie. Jednak niektórzy ludzie mają genetyczną skłonność do niedoboru tego enzymu. Innym mogą być przepisywane leki, które go hamują lub mają słabe zdrowie jelit, które wpływa na jego funkcjonowanie - wszystko to może zwiększyć obciążenie histaminą i prowadzić do potencjalnej nietolerancji.

Ważne jest, aby pamiętać, że na obciążenie histaminą wpływa również środowisko, a nawet pora dnia, a poziom histaminy osiąga szczyt w nocy, kiedy komórki tuczne są najbardziej aktywne.

Czy moje hormony wpływają na poziom histaminy?

Dojrzewanie i okres okołomenopauzalny to fazy przejściowe w życiu kobiety, a wahania hormonalne typowe dla tego okresu mogą wpływać na układy organizmu, w tym na równowagę histaminową. W rezultacie nietolerancja histaminy może objawiać się lub pogarszać w tych fazach.

Jaka jest rola trawienia w nietolerancji histaminy?

Nasze jelita i układ trawienny odgrywają ważną rolę w kontrolowaniu poziomu histaminy, ponieważ główną barierą dla zewnętrznej histaminy jest enzym DAO w naszych jelitach. Gdy enzym ten działa prawidłowo, rozkłada histaminę i zapobiega jej przedostawaniu się do krwiobiegu.

Słabe zdrowie jelit i choroby, takie jak nieswoiste zapalenie jelit, zmniejszają zdolność enzymu DAO do wykonywania swojej pracy. Brak równowagi bakterii jelitowych, często określany jako dysbioza, również przyczynia się do zwiększonego poziomu histaminy.

Jeśli doświadczasz nadwrażliwości pokarmowej i/lub masz problemy trawienne, które podejrzewasz, że mogą upośledzać twoją zdolność do radzenia sobie z histaminą, skontaktuj się z zarejestrowanym dietetykiem lub dietetykiem w celu uzyskania porady i wskazówek.

Czy gotowanie lub zamrażanie żywności obniża poziom histaminy?

Bakterie wytwarzające histaminę w żywności są w stanie rosnąć i wytwarzać histaminę w szerokim zakresie temperatur - dlatego przechowywanie resztek jedzenia może być problematyczne. Jednak nie chodzi tylko o bakterie, enzymy znajdujące się na przykład w rybach również mogą wytwarzać histaminę, nawet jeśli bakterie te zostały unieszkodliwione. Enzymy te mogą pozostać stabilne po zamrożeniu, a po rozmrożeniu żywności zaczynają ponownie działać. Gotowanie może dezaktywować zarówno bakterie wytwarzające histaminę, jak i enzymy, ale po utworzeniu histaminy w żywności nie można jej usunąć ani zmniejszyć.

Które pokarmy są bogate w histaminę?

Poziom histaminy w żywności, nawet tego samego rodzaju, może być trudny do określenia. Ogólnie rzecz biorąc, sfermentowana, dojrzała i przetworzona żywność zawiera jej więcej niż jej świeże, nieprzetworzone odpowiedniki.

Pokarmy białkowe, takie jak ryby i mięso, zwłaszcza te, które były przechowywane przez długi czas, również mogą mieć wyższą zawartość histaminy. Mrożonki również zaczynają zwiększać zawartość histaminy po rozmrożeniu.

Ponadto niektóre bakterie wytwarzające histaminę są odporne na sól, co oznacza, że nadal wytwarzają histaminę, nawet jeśli żywność jest solona, peklowana lub suszona. Inne bakterie są beztlenowe, więc pakowanie próżniowe ich nie hamuje, a wyższe poziomy histaminy zwykle znajdują się w pozostałościach żywności i w żywności po upływie daty przydatności do spożycia.

Poniżej znajduje się lista produktów spożywczych, które są zazwyczaj bogate w histaminę - nie jest to wyczerpująca lista, a reakcja na te produkty zależy od indywidualnego poziomu tolerancji i może zmieniać się w czasie.

• Mięso - wędzone, solone i dojrzewające mięso, w tym bekon, kiełbasy i salami, a także pakowane mięso mielone. Większe ilości można znaleźć w dziczyźnie i dzikim mięsie niż w świeżym mięsie hodowlanym.
• Ryby - makrela, tuńczyk, sardynki, sardele, ryby wędzone i konserwowe, owoce morza i skorupiaki, a także wszelkie ryby w całości, które nie zostały wypatroszone w ciągu 30 minut.
• Produkty mleczne - mleko krowie i jego przetwory, zwłaszcza te wykonane z mleka zawierającego kazeinę A1; fermentowane produkty mleczne, w tym jogurt i kefir, kwaśna śmietana, maślanka, twarde i półtwarde sery, a także dojrzałe sery, takie jak parmezan, dojrzała Gouda i cheddar. Mleko owcze i kozie może być lepiej tolerowane.
• Gotowane lub surowe białka jaj.
• Zboża - pieczywo i płatki zbożowe, w tym te wytwarzane z drożdży lub sfermentowanego pieczywa, takiego jak zakwas, a także produkty wytwarzane ze słodu jęczmiennego.
• Owoce - bakłażan, awokado, banan, pomidor i wszystkie suszone owoce.
• Warzywa - szpinak, grzyby, fermentowane warzywa, w tym kimchi i kiszona kapusta, a także warzywa w puszkach.
• Rośliny strączkowe - soczewica, ciecierzyca, orzeszki ziemne i fasola, a także fermentowane produkty sojowe.
• Orzechy i nasiona - zwłaszcza orzechy włoskie i nasiona słonecznika.
• Przyprawy - miso, ocet, sos sojowy i tamari, sos rybny, pikle i oliwki, a także warzywa morskie, takie jak wodorosty, wakame i kombu.
• Czekolada i kakao w proszku.
• Dodatki do żywności - w tym ekstrakty drożdżowe i słodowe, a także niektóre syntetyczne barwniki spożywcze.
• Zioła i przyprawy - takie jak kminek, musztarda, papryka, chili i pieprz.
• Napoje - alkohol, w tym szampan, wino i piwo; napoje zawierające kofeinę, w tym napoje energetyczne i czarna herbata; niektóre soki, w tym sok pomidorowy i pomarańczowy.

Jakie inne produkty wpływają na poziom histaminy?

Nie tylko żywność, ale także chemikalia i dodatki zawarte w kosmetykach i produktach gospodarstwa domowego, takich jak dezodoranty, perfumy, szampony, filtry przeciwsłoneczne i makijaż, mogą przyczyniać się do wzrostu poziomu histaminy. Oto kilka przykładów:

• Chlor stosowany w basenach i wannach z hydromasażem, a także niektóre produkty do pielęgnacji zębów, w tym pasta do zębów.
• składniki takie jak toluen, formaldehyd i formalina, które są powszechnie stosowane w lakierach do paznokci
• substancje antybakteryjne, takie jak triklosan
• syntetyczne substancje zapachowe
• syntetyczne barwniki

Treść:

• Samodzielne/domowe testy na alergię
• Co z zestawami do testów domowych?
• Diagnozy różnicowe
• Podsumowanie
• Często zadawane pytania dotyczące alergii pokarmowych

Podczas diagnozowania alergii pokarmowych lekarz najpierw omówi z Tobą Twoje reakcje na określone pokarmy i przeprowadzi badanie fizykalne oraz szczegółowy wywiad medyczny. Testy skórne lub badania krwi mogą być wykorzystane do sprawdzenia uczulenia na określone alergeny pokarmowe.

Jeśli inne testy okażą się niejednoznaczne, może zostać przeprowadzony doustny test pokarmowy. Na podstawie wszystkich tych informacji lekarz ostatecznie postawi diagnozę alergii pokarmowej.

Samobadanie / domowe testy alergiczne

Twój lekarz może poprosić Cię o wykonanie kilku kroków w domu, aby pomóc Ci ustalić, czy masz nadwrażliwość pokarmową. Kroki te obejmują prowadzenie dziennika żywności i objawów oraz być może udział w diecie eliminacyjnej - oba mogą dostarczyć przydatnych informacji diagnostycznych.

Prowadzenie dziennika żywności

Jeśli lekarz nie jest pewien, czy przyczyną objawów jest żywność, może zalecić prowadzenie dziennika żywności. Dziennik żywności może być również używany do śledzenia nawyków żywieniowych w celu lepszego określenia przyczyny objawów.

Dziennik powinien być kompletnym zapisem nie tylko żywności, którą spożywałeś w danym okresie czasu (zwykle tydzień), ale także dokładnym zapisem czasu i charakterystyki wszelkich objawów, których mogłeś doświadczyć.

Lekarz może nawet poprosić o zapisanie wszelkich czynności wykonywanych przed wystąpieniem objawów, aby ocenić, czy mogły się one do nich przyczynić. W niektórych przypadkach stresujący wysiłek fizyczny może odgrywać równie ważną rolę w wystąpieniu objawów, co spożywane pokarmy.

Dzienniczek żywieniowy jest często stosowany w połączeniu z innymi narzędziami diagnostycznymi lub jako pierwszy krok w rozpoczęciu badania.

Diety eliminacyjne

Lekarz może zastosować dietę eliminacyjną, aby pomóc określić wrażliwość na pokarmy.

Chociaż lekarze stosują diety eliminacyjne na różne sposoby, podstawy są podobne: wyeliminuj pokarmy, które podejrzewasz o wywoływanie objawów, zanotuj, jak się czujesz, a następnie ponownie wprowadź pokarmy po kilku dniach lub tygodniach, aby sprawdzić, czy objawy pojawią się ponownie.

Dietę eliminacyjną należy stosować wyłącznie po konsultacji z alergologiem, który powinien doradzić, czego należy unikać i jak długo. Nigdy nie wprowadzaj ponownie pokarmów, co do których podejrzewasz, że mogły wywołać reakcję anafilaktyczną.

Pozostawanie na diecie eliminacyjnej może zaburzyć równowagę żywieniową.

A co z domowymi zestawami testowymi?

Możesz ulec pokusie skorzystania z domowych zestawów do testowania alergii pokarmowych. Jeśli to zrobisz, pamiętaj, że istnieją obawy co do ich dokładności, ponieważ testują one niewłaściwy rodzaj przeciwciał (IgG zamiast IgE) i często są fałszywie dodatnie. Może to prowadzić do niepotrzebnego unikania zdrowej żywności.

Laboratoria i testy

Twoja historia medyczna może pomóc alergologowi wskazać potencjalne alergeny i wybrać najbardziej odpowiednie metody testowania. Mogą one obejmować badania krwi i testy skórne. W celu potwierdzenia diagnozy można zastosować doustną próbę prowokacyjną.

Test punktowy

Test punktowy (zwany również testem drapania lub testem skórnym) jest często stosowany do testowania kilku potencjalnych alergenów jednocześnie.

Alergolog użyje cienkiej skóry przedramienia lub pleców do wykonania serii testów punktowych. Na skórę nakładana jest kropla roztworu zawierającego alergen pokarmowy. Alergolog lekko zadrapie skórę, tak aby tylko minimalna ilość roztworu dostała się do skóry tuż pod powierzchnią.

Jeśli wynik testu jest pozytywny, w miejscu nakłucia lub zadrapania utworzy się ul lub blister (wypukły biały guzek otoczony kręgiem swędzącej skóry).¹ Wszystkie testy punktowe są wykonywane w gabinecie lekarza pod ścisłym nadzorem na wypadek wystąpienia ciężkiej reakcji alergicznej.

Testy punktowe mogą dostarczyć wielu przydatnych informacji, ale czasami po prostu rodzą pytania. Po niejednoznacznym teście punktowym zwykle przeprowadza się bardziej szczegółowy test.

Badania krwi

Badania krwi są wykorzystywane do testowania alergii pokarmowych, w których pośredniczą IgE, które zwykle mają szybki początek po ekspozycji (ostre reakcje), w przeciwieństwie do alergii pokarmowych, które mają opóźnione reakcje.

Aby wykonać test, lekarz pobierze próbkę krwi. W przypadku tych testów nigdy nie musisz być narażony na bezpośredni kontakt z alergenem; zamiast tego Twoja krew jest narażona na jego działanie w laboratorium. Pozytywny wynik testu oznacza, że organizm wytworzył przeciwciała przeciwko alergenowi i jest gotowy do reakcji.

Te badania krwi mogą pomóc w sytuacjach, w których test skórny nie jest zalecany - na przykład w celu ustalenia, czy dziecko wyrosło z poważnej alergii lub czy pacjent ma ciężką egzemę lub inną chorobę skóry. Mają one jednak również pewne wady. Są droższe niż testy skórne, a uzyskanie wyników zajmuje dni lub tygodnie (w przeciwieństwie do minut).

Doustny test prowokacyjny

W prowokacji pokarmowej pacjent spożywa podejrzane alergeny i jest obserwowany przez kilka godzin, aby sprawdzić, czy wystąpi u niego reakcja alergiczna. Doustna próba prowokacyjna jest ryzykowna i zawsze powinna być wykonywana pod ścisłym nadzorem lekarza, ale wyraźnie wykaże obecność alergii.

Nigdy nie należy podejmować próby doustnego obciążenia pokarmem bez konsultacji z lekarzem, ponieważ może to spowodować poważną reakcję alergiczną.

Widok

Obrazowanie nie jest zwykle stosowane w diagnostyce alergii pokarmowych. Endoskopia i biopsja mogą być zalecane w przypadku krwawienia z przewodu pokarmowego, przewlekłych zaparć lub biegunki lub silnego, uporczywego bólu brzucha. Jednak badanie to jest zwykle stosowane wcześniej w celu sprawdzenia celiakii, która jest reakcją autoimmunologiczną na gluten.

Za pomocą endoskopu, elastycznej rurki ze światłem i kamerą, lekarz może wyświetlić obrazy jelita cienkiego na monitorze cyfrowym i pobrać próbkę tkanki (biopsję) do oceny w laboratorium. W przypadku tego badania endoskop jest wprowadzany do żołądka, zwykle przez przełyk.

Biopsja przełyku może być również wykorzystana do poszukiwania eozynofilowego zapalenia przełyku, choroby atopowej, która nie jest alergią pokarmową, ale może być spowodowana alergenami pokarmowymi, których z czasem należy unikać lub leczyć lekami.

Diagnozy różnicowe

Bardzo często osoby z objawami alergii pokarmowej mają w rzeczywistości inną chorobę. Podejrzewany pokarm może w rzeczywistości wywoływać nieprzyjemne objawy, ale reakcja nie ma charakteru alergicznego. Na przykład refluks żołądkowy może być wywoływany przez niektóre pokarmy, a niektórzy ludzie mają reakcje podrażnienia na gorące lub pikantne pokarmy (w tym nieżyt nosa).

W przypadku ciężkiej ostrej reakcji można podejrzewać alergię pokarmową, ale lekarz będzie chciał sprawdzić, czy faktycznym alergenem nie był lek, ukąszenie owada itp. Zatrucie pokarmowe może często naśladować alergię pokarmową i zawsze powinno być brane pod uwagę.

Nietolerancja laktozy jest powszechnym problemem, który może naśladować alergię pokarmową. Według badań, do 36% ludzi ma pewien poziom złego wchłaniania laktozy, który jest mierzony za pomocą wodorowego testu oddechowego. Podczas gdy wiele osób ma łagodne lub ciężkie objawy nietolerancji laktozy (wzdęcia, bóle brzucha, biegunka po spożyciu produktów mlecznych), inni nie mają żadnych objawów.

U dzieci atopowe zapalenie skóry może być związane z alergiami pokarmowymi, ale zaostrzenia egzemy mogą być spowodowane innymi czynnikami, takimi jak czynniki drażniące, wilgoć lub infekcja skóry.

Podsumowanie

Objawy alergii pokarmowej pojawiają się zwykle w ciągu kilku godzin po spożyciu danego pokarmu. Jeśli objawy występują kilka godzin po jedzeniu, może być konieczne prowadzenie dziennika żywności, aby lepiej zrozumieć, czy masz nadwrażliwość pokarmową.

Diagnozowanie wrażliwości pokarmowej jest ostatecznie procesem prób i błędów. Jeśli w przeszłości wystąpiła u Ciebie ciężka reakcja i podejrzewasz alergię pokarmową IgE-zależną, nie powinieneś badać tego w domu.

Najlepiej jest ściśle przestrzegać zaleceń lekarza, nawet jeśli oznacza to znoszenie pewnych niedogodności lub unikanie ulubionych potraw przez pewien czas. Jeśli będziesz cierpliwy i wytrwały, istnieje większe prawdopodobieństwo, że znajdziesz przyczynę swoich problemów.

Często zadawane pytania dotyczące alergii pokarmowych

Jak diagnozuje się alergie pokarmowe?

Alergie pokarmowe są zwykle diagnozowane przez alergologa, który przeanalizuje objawy i historię medyczną oraz wykona niektóre lub wszystkie z poniższych testów:

• Test skórny
• Badania krwi na obecność specyficznych przeciwciał pokarmowych (IgE)
• Dieta eliminacyjna
• Doustna próba prowokacyjna

Jakie badania krwi są stosowane do diagnozowania alergii pokarmowych?

Swoiste IgE (badanie ImmunoCAP) to badanie krwi, które służy do wykrywania przeciwciał zwanych immunoglobulinami E (IgE). Jeśli masz alergię pokarmową, IgE specyficzne dla pokarmu zwykle znajduje się we krwi.

Jak dokładne są testy na alergię pokarmową? Skórny test punktowy i test ImmunoCAP IgE są bardzo czułe (co oznacza niewiele wyników fałszywie ujemnych). Niestety, swoistość (prawdopodobieństwo fałszywych wyników dodatnich) jest wysoka, nawet w zakresie 50-60% w zależności od testu. Jeśli alergolog uważa, że testy są fałszywie dodatnie, może rozważyć wykonanie prowokacji pokarmowej pod nadzorem lekarza. Jest to złoty standard w diagnozowaniu alergii pokarmowych.

Kiedy stosuje się dietę eliminacyjną w celu zdiagnozowania alergii pokarmowych?

Dieta eliminacyjna może być zalecana, jeśli testy skórne i badania krwi nie zidentyfikowały wyzwalaczy pokarmowych. Dieta eliminacyjna polega na usunięciu podejrzanych pokarmów z diety i stopniowym ich ponownym wprowadzaniu, aby sprawdzić, które z nich wywołują reakcję. Ten rodzaj podejścia może być stosowany do oceny wrażliwości, które nie są zagrażającymi życiu alergiami IgE-zależnymi. Poszukiwanie ciężkich reakcji powinno odbywać się w warunkach nadzorowanych przez lekarza i nie powinno być badane w domu.

Kiedy doustna próba prowokacyjna jest stosowana do diagnozowania alergii pokarmowych?”

Doustna próba prowokacyjna może być stosowana z kilku różnych powodów:

Jeśli u pacjenta występowały w przeszłości poważne, zagrażające życiu alergie, lekarz może zaproponować wykonanie testu pod nadzorem medycznym, aby sprawdzić, czy alergia ustąpiła. Jest to najczęściej wykonywane po badaniach krwi, aby pomóc przewidzieć, jak prawdopodobne jest, że alergia minęła.

Jeśli podejrzewa się reakcję pokarmową, w której nie pośredniczy IgE, lekarz może również zaproponować doustną próbę prowokacyjną. Ponieważ nie jest to IgE, tradycyjne testy są mało przydatne. Jeśli reakcja była ciężka w przeszłości, należy ją wykonać pod nadzorem lekarza. Jeśli w przeszłości reakcja była łagodna, lekarz może zezwolić na wykonanie testu prowokacyjnego w domu.

Czy istnieją domowe testy na alergie pokarmowe?”

Istnieją, ale generalnie nie są one pomocne w diagnozowaniu alergii pokarmowych. Wynika to z faktu, że większość z nich jest zaprojektowana do wykrywania immunoglobuliny G (IgG), a nie IgE. Ponieważ układ odpornościowy wytwarza IgG w odpowiedzi na wiele różnych obcych substancji, pozytywny wynik może oznaczać, że dana osoba toleruje alergen.

Treść:

• Czym jest chrząstka?
• Czym jest kolagen?
• Opcje kolagenu na ból stawów
• Czy kolagen jest równie skuteczny jak metotreksat?
• Rodzaje kolagenu i dawkowanie
• Jak przyjmować kolagen?
• Skutki uboczne stosowania kolagenu
• Inne zastosowania kolagenu
• Najlepsze źródła kolagenu
• Podsumowanie

Być może zastanawiasz się, czy kolagen powoduje ból stawów, ale prawdopodobnie to nie kolagen jest przyczyną. W reumatoidalnym zapaleniu stawów (RZS) niekontrolowany stan zapalny uszkadza chrząstki, więzadła i ścięgna, powodując ból stawów.

Reumatoidalne zapalenie stawów to choroba, w której układ odpornościowy organizmu błędnie atakuje stawy, powodując ból, sztywność, obrzęk i zmęczenie.

Kolagen jest rodzajem białka, które ma właściwości przeciwzapalne, dlatego niektórzy ludzie przyjmują suplementy kolagenowe, takie jak proszki kolagenowe, próbując zmniejszyć ten stan zapalny i pomóc złagodzić ból stawów.

Czym jest chrząstka?

Chrząstka jest głównym rodzajem tkanki łącznej w organizmie. Zdrowa chrząstka zapewnia amortyzację kości i zapobiega ich ocieraniu się o siebie.

Co to jest kolagen?

Kolagen to rodzaj białka występującego w tkankach łącznych, takich jak skóra, włosy, paznokcie, ścięgna, chrząstki i kości. Jest bogaty w aminokwasy, które teoretycznie mogą pomóc w odbudowie chrząstki stawowej uszkodzonej przez RZS.

Kolagen występuje naturalnie w niektórych produktach spożywczych, takich jak kurczak, ryby i białka jaj. Jest również dostępny jako suplement w postaci tabletek i proszku.

Chociaż istnieją niepotwierdzone doniesienia, że kolagen pomaga w objawach RZS, badania kliniczne nad jego skutecznością wykazały mieszane wyniki.

Opcje kolagenu na ból stawów

Naukowcy od lat badają wpływ kolagenu na zapalenie stawów, ale wyniki są sprzeczne.

Naukowcy uważają, że kolagen może pomagać w bólu stawów poprzez wyzwalanie w organizmie produkcji substancji zwalczających stany zapalne, choć twierdzenie to nie zostało udowodnione. Ponadto uważa się, że składniki kolagenu, takie jak chondroityna i glukozamina, pomagają w odbudowie chrząstki.

Badanie z 2017 roku wykazało, że doustne suplementy kolagenu poprawiają ból, poranną sztywność i obrzęk stawów, ale zauważono, że kolagen nie zastępuje ani nie jest tak skuteczny jak typowe leki na RZS.

Inne badania wykazały jednak, że kolagen jest nieskuteczny w łagodzeniu objawów RZS. Dlatego też potrzebne są bardziej szczegółowe badania, aby ustalić, czy kolagen może być skutecznym elementem leczenia RZS.

Czy kolagen jest równie skuteczny jak metotreksat?

Chociaż nie ma zbyt wielu badań na ten temat, jedno z nich wykazało, że kolagen nie jest tak skuteczny jak metotreksat w łagodzeniu objawów RZS.

Ograniczenia badań

Bardzo niewiele wiarygodnych badań wykazało pozytywne wyniki w zakresie skuteczności kolagenu w RZS.

Wiele z istniejących badań miało jedną lub więcej z poniższych wad:

• Nie były dobrze zaprojektowane.
• Nie były prowadzone na ludziach.
• Nie porównywały kolagenu z placebo lub standardowym leczeniem.
• Ich wyniki były niejednoznaczne.
• Zostały przeprowadzone przez firmy, które miały interes finansowy w badanym produkcie.

Rola stanu zapalnego w RZS

W RZS stan zapalny w organizmie może uszkadzać chrząstkę, która chroni stawy.

Jeśli ludzie przyjmują suplement kolagenu. mogą kojarzyć odczuwany ból z przyjmowaniem kolagenu, ale w rzeczywistości to układ odpornościowy organizmu powoduje stan zapalny i atakuje chrząstki, ścięgna i więzadła, które powodują ból stawów.

Objawy bólu i stanu zapalnego mogą występować w różnych obszarach ciała, w tym w

• Dłonie i palce
• Nadgarstki
• Ramiona
• Palce u rąk i nóg
• Kostki
• Kolana
• Szczęki

Rodzaje kolagenu i dawkowanie

Naukowcy zidentyfikowali 28 typów kolagenu, ale prawie cały kolagen w organizmie jest typu od I do V.

Kolagen typu II znajduje się w chrząstce, więc jest najczęściej stosowaną formą w przypadku objawów RZS. Ten typ kolagenu jest zwykle pozyskiwany od kurcząt.

Dokładna dawka kolagenu nie została jeszcze ustalona. Przyjmowana ilość będzie zależeć od rodzaju kolagenu i zaleceń lekarza.

Jak przyjmować kolagen

Kolagen występuje w wielu formach, w tym w proszkach, kapsułkach i płynach. Możesz również przyjmować kolagen poprzez spożywane pokarmy. Ponadto niektóre kremy do stosowania miejscowego zawierają kolagen.

Skutki uboczne stosowania kolagenu

Kolagen jest ogólnie uważany za bezpieczny suplement, który nie stwarza większego ryzyka.

Zgłaszane działania niepożądane obejmują jednak

• Biegunka
• niestrawność (niestrawność lub rozstrój żołądka)
• Nieprzyjemny smak w ustach
• Ból głowy
• Zawroty głowy
• Bezsenność
• Wysypka

Alergia na kolagen

Alergie na składniki kolagenu są możliwe, dlatego przed użyciem produktu kolagenowego należy sprawdzić etykietę. Wiele suplementów zawiera skorupiaki, kurczaka, jaja lub ryby.

Inne zastosowania kolagenu

Kolagen jest często wykorzystywany do innych celów, np:

• poprawy wyglądu skóry i paznokci
• wzmocnienie kości
• zwiększenie grubości włosów
• budowanie masy mięśniowej

Sprawdź etykietę

Jeśli szukasz suplementu kolagenowego, poszukaj zaufanej marki, która zawiera etykietę innej firmy.

Najlepsze źródła kolagenu

W niektórych przypadkach spożywanie pokarmów bogatych w kolagen lub pokarmów, które zwiększają produkcję kolagenu w organizmie, może być bardziej korzystne niż przyjmowanie suplementów kolagenu. Jednym z powodów jest to, że suplementy diety są w dużej mierze nieuregulowane, więc nie wiesz dokładnie, co wprowadzasz do swojego organizmu.

Organizm może wytwarzać kolagen poprzez łączenie określonych aminokwasów i składników odżywczych. Proces ten zachodzi, gdy organizm łączy aminokwasy, takie jak prolina i glicyna, z witaminą C, cynkiem i miedzią.

Pokarmy zawierające te składniki odżywcze obejmują

• Rosół z kości
• Kurczak
• Ryby i skorupiaki
• Białka jaj
• Spirulina
• Owoce i warzywa

Większość suplementów kolagenowych jest wytwarzana ze źródeł zwierzęcych, ale istnieją również suplementy stworzone specjalnie dla wegan. Produkty te mogą zawierać spirulinę lub być wykonane z genetycznie zmodyfikowanych drożdży i bakterii.

Interakcje z lekami

Nie są znane żadne interakcje lekowe związane z kolagenem. Warto jednak skonsultować się z lekarzem przed przyjęciem tego suplementu, zwłaszcza jeśli przyjmujesz inne leki.

Podsumowanie

Chociaż kolagen jest popularnym suplementem na reumatoidalne zapalenie stawów ze względu na swoje właściwości przeciwzapalne, brakuje dowodów na jego skuteczność. Niektóre badania sugerują, że kolagen może zapewnić niewielką poprawę, podczas gdy inne wykazały, że kolagen nie jest pomocny dla osób z RZS.

Istnieje wiele sposobów przyjmowania kolagenu, w tym poprzez spożywane pokarmy lub w postaci suplementów. Przed rozpoczęciem przyjmowania kolagenu należy skonsultować się z lekarzem.